Na het Tocque d’Or geweld, met als terechte winnaar het wolkeloze Zami 3, moesten we op zaterdag 9 juli weer competitief aan de bak uit tegen de nr. 1 VRA 2. De uitslag was niet om over naar huis te schrijven en dat hebben we dan ook maar niet gedaan (lees het digitale KNCB-magazine maar). We verloren slechts 4 wickets maar scoorden te weinig runs? 190 is toch wel respectabel, met Jart een halve century, Sajjad driekwart century not out en Henk een kwart century. VRA passeerde dit voor 0, dankzij de sympathieke centurion Harold Horsman en Thomas Spits, die altijd runs tegen ons scoort. Verder willen we het tweeluik tegen VRA 2 zo snel mogelijk vergeten, het enige voordeel van twee VRA-teams in de poule is dat we twee keer vooraf koffie konden drinken bij in Amsterdam wonende teamgenoten, dit keer bij de van een blessure herstellende Jan Jaap Ensing.

Hoe anders was het tegen Groen Geel: laagvlieger in de competitie, maar een zeer gezellige tegenstander en de zon scheen inderdaad op het aangename veld 2 thuis. Eerst batten betekende dit keer een mammoetscore (HCC 2 deed dat een dag later over) van 259 in 35 overs voor het verlies van slechts 3 wickets. De bowlerij van de Papen was weliswaar niet sterk, maar de kersverse openers Martijn Bordewijk en Jan Nuijten beschaamden het vertrouwen van de captain niet. Zami 1 heeft te veel openers: weinig wicketverlies maar het tempo kan soms hoger (maar deze dag dus niet); Marten Schwandt is daar een welkome aanvulling op. Bij een openingstand van 78 ging Bordi uit na een paar prachtige coverdrives. Met Marten had Jan een partnership van 152! Na het T20 bezoek in India heeft Jan kennelijk zijn slagenpark verlegd naar linksaf en een voor zijn doen snelle 88 was het resultaat. Marten was geheel zichzelf en met sprokkelwerk van nr. 4 en 5 bleef hij met 66 not out.

259  bleek een te grote opgave voor GG dat gedegen maar langzaam startte door verdienstelijk bowlen van nieuweling Vernon Kumar en Vivek Bajaj (allebei 1 wicket); ook Robert Vermeulen bowlde zuinig. Fieldend viel ‘diving Brexiter’ Gatrell op. HJ werd vroeg ingezet en dat bleek een meesterzet van captain Menno Nuijten, want hij pakte het prijswicket van Niek ter Marsch. Daarmee was het verzet gebroken, al boden de neefjes ter Marsch lang weerstand met een partnership van bijna 100. Het vierde wicket viel pas in de 28^e over maar met ook pas 139 runs op het bord dankzij Jan, die daarna nog 2 wickets nam en daarbij op de hattrick stond; maar het was een net niet dag voor Jan: net geen century en net geen hattrick… Menno bowlde listig en pakte het belangrijke wicket van opener Emiel ter Marsch. Jart had 3 slachtoffers achter de palen, maar het lukte ons niet om GG all out te krijgen, zelfs niet om Muis (invaller) uit te krijgen: 169v8.

Zo had GG een goed gevoel voor de borrel, hoewel zij daarvoor eigenlijk geen aansporing nodig hebben. Als eerste, want ongedoucht, zitten zij op het terras en zij blijven tot het laatst. Het bleef lang gezellig, zo lang dat we gezamenlijk het graszaad op veld 1 nog hebben zien ontkiemen.