Er zijn van die dagen dat alles goed gaat. De zon schijnt, maar niet te hard. De wind biedt verkoeling maar niet te veel. De kip van Ben is heet, maar niet te. En…….. VRA 2 wordt verslagen.

VRA 2 is al een paar jaar achter elkaar kampioen van onze poule. Ze promoveren niet omdat ze bij hun broeders van VRA 1 in de poule willen blijven (dit jaar voor het laatst). Spelen tegen VRA 2 vereist dan ook dat je met een super sterk team voor de dag komt wil je een schijn van kans maken. Die schijn, zij het een kleine, hadden we gelukkig na de eerste innings.

VRA 2 heeft een hele schare van uitstekende bowlers die maar zelden een losse bal gooien. Ankerpunt van onze innings was Martijn Bordewijk (33 runs) die heel lang weigerde om uit te gaan ondanks hevig aandringen van VRA. Utstekende bijdragen waren er verder van Sajjad (19 runs), Menno (23 runs) en Paul Tops (27 runs). De laatste twee batten en runden als een stel bezetenen in een voortreffelijk partnership, bewust van het komende gevaar van de VRA-batsmen. Het totaal van 155 runs beloofde een spannend vervolg.

Uiteindelijk lukt het alleen Harold Horsman (72 runs) van VRA om te blijven staan. De anderen, ook hun dedicated batsmen, vielen voor weinig ten prooi aan onze uitstekende bowlers. Adeel met 4 wickets voor 15 runs in 6 overs; Sajjad met 3 wickets voor 20 runs uit 6 overs; Jan Nuijten met 1 wicket voor 26 runs uit 7 overs. Ook Vivek, Jan Jaap en Martijn bowlden goed. Maar het grootste wonder van de dag was dat we bijna alle vangen wisten vast te houden. Voor 125 stond VRA, na 32 overs, aan de kant.

Het was een prachtige dag.