Beste ouders van de O11-, O10-, O9- en O8 junioren,

Voor u een kleine moeite, maar voor een ander een ontzettend groot gebaar. Iets langer dan een jaar geleden, toen ik een maand door Brazilië trok, was ik via een Amsterdamse cateraar in aanraking gekomen met een Braziliaanse man (Fabio) die een goed doel verzorgt. Een maand waarbij ik de pracht en praal van het “rijke” Brazilië heb meegemaakt. Maar deze Braziliaan behoorde niet tot deze laag van de bevolking.

Fabio is een man die onderdeel uit maakt van de geschatte 11,4 miljoen mensen die in de extreme armoede van een favela leeft. Favela’s, zoals deze krottenwijken heten (voor de Zuid-Afrika ganger heet het “townships”, of in het Frans “Banlieu’s”), zijn er in overvloed (6600). De omstandigheden zijn er zeer gevaarlijk door de ontzettend hoge criminaliteitscijfers en de kinderen genieten er alles behalve een veilig bestaan. Brazilië heeft het hoogste percentage straatkinderen wereldwijd, waarvan 10% niet eens de kans krijgt om naar school te gaan en in plaats daarvan moet werken om thuis de eindjes aan elkaar te knopen. Een ding hebben ze met onze jongere Kroonleeuwen gemeen, zij houden van het spelletje voetbal.

Voetbal is niet “maar een spelletje” in Brazilië. Voetbal is een religie. Als de selecão speelt, is het hele land vrij. 207 miljoen mensen zitten aan de buis gekluisterd, gefascineerd en geroerd door het intense geluk van overwinning of het nog overweldigendere verdriet als de ploeg verliest. Ook de armsten van de bevolking kijken aandachtig mee. Zij zijn met hun hartstochtelijke passie even weg van de dagelijkse zorgen. Een favela gerund door drugsbendes, de politie komt er niet…

Fabio biedt in Rio de Janeiro kinderen een kans om een uitweg te vinden van alle dagelijkse ongemakken en stress. Op een veldje, dat er nog steeds slechter bij ligt dan het door ons zo gehekelde tweede en derde veld vóór dat er kunstgras werd gelegd, heeft hij het stokje overgenomen van een Nederlandse man die het voetbalproject ooit heeft opgezet. Aan de hand van primitieve pionnetjes, goaltjes en voetbalhesjes ballen de kinderen drie maal per week en doen ze iets dat ze wekelijks niet vaak doen, ze leven.

Om dit verhaal af te sluiten zou ik jullie graag willen uitleggen wat het voor hen betekent als ze in een uniform tenue kunnen spelen. Deze kids zijn niet gewend dat ze even een voetbalshirt kopen en al helemaal niet dat iedereen precies hetzelfde shirt aan kan trekken. Het project is al eerder gesteund door Willem II en de blijdschap en toch ook wel de temperamentvolle ruzies over wie in het tenue mocht spelen en wie werd afgedankt om in het hesje te spelen, brak mij. Voor ons is het weggeven van een oud tenue dat anders toch op zolder verloedert een ontzettend kleine moeite. Voor een kind daar is het een teken van vereniging. Middels alleen het dragen van een shirt dat jouw maatje ook draagt, kunnen ze even in de wereld stappen van Neymar, Ronaldinho of Ronaldo. Net als deze fabelachtige idolen hebben zij de kans allemaal in hetzelfde tenue te spelen.

Graag vraag ik daarom of jullie mij willen helpen om zoveel als mogelijk geel-zwarte, Koninklijke tenues bij elkaar te verzamelen. Wat ik u wil vragen is het oude shirt en/of broekje en/of sokken van uw kind (van het afgelopen seizoen) te doneren aan dit doel, door het tijdens het Klavertje vier toernooi van a.s. zondag in de daarvoor bestemde dozen in het clubhuis te plaatsen. Ik zorg ervoor dat deze kinderen daarmee worden bereikt en foto’s zullen zeker volgen.

Ontzettend, ontzettend veel bedankt alvast voor jullie steun en ik hoop echt hiermee een groot gebaar te kunnen maken.

Volkert van der Gun

volkertvdgun@hotmail.com