Afgelopen zondag was de dag waar de hele selectie de afgelopen maanden met smacht naar uit had gekeken: de start van het nieuwe cricketseizoen. Althans, de eerste competitiewedstrijd, want we zijn al sinds maart bezig. Eerst met indoortrainingen in maart, in de kooien sinds april en de afgelopen weken met een oefenprogramma in het weekend. April doet wat ie wil; eerst op en tegen Hermes met natte sneeuw (gewonnen), daarna tegen VRA en Rood & Wit in de volle zon en vorige week in de regen de finale repetitie tegen Excelsior (helaas ook verloren). De Muntaz cup was helemaal in het water gevallen.

Maar afgelopen zondag dus tegen HBS. De vele korte rokjes langs de kant gaven een geflatteerd beeld want het was behoorlijk koud, maar eerlijk is eerlijk, op het kunstgrasveld in het nieuwe tenue goed uit te houden.

Een verloren toss betekende dat we eerst mochten batten, met het hagelnieuwe openingspaar Bharat en Adam. Maar eerst een minuut stilte voor ‘oma Bouter’ die ons afgelopen jaar verlaten heeft. Jarenlang een van de trouwste supporters, haar aandacht verdeeld tussen de cricketwedstrijd en de puzzelboekjes. Ze wordt gemist.

Maar over naar het cricket. Een zeer solide start, zeker voor HCC begrippen. Adam en Barry zetten een openingspartnership van 50 neer maar niet veel later was het agressie die Barry de das om deed. Tonny Staal op drie, net terug van een half jaar cricketen in Australië en vanaf halverwege vorig seizoen captain van 1. Helaas kwam hij scorend niet van de grond en zijn poging om het door de lucht te proberen belandde in de aanzienlijke handen van Coster van HBS.

Bryce Street, in zijn tweede jaar als coach, kwam in op nummer 4. Samen met Adam scoorde hij gestaag zijn runs maar een half appeal van de bowler werd met een wel erg enthousiaste vinger beantwoord door de umpire; 101/3.

Nummer 5 was Boris Gorlee, wiens Opa de warme kantine net weer had omgeruild voor de kunstgras toendra. Onder zijn toeziend oog kwam hij in de dubbele cijfers met verstandige schoten, maar het op de leg guard nemen van een lange rechte was minder verstandig: 4/129. Met Hidde Overdijk ging het als nummer 6 niet veel beter waardoor het bij 5/135 toch niet zo lekker ging. Nieuw-Zeelandse sensatie Matthijs Hay lukte het wel om Adam bij te staan en wist tot over 42^e over Adam te ondersteunen. Op 6/189 had hij een goed platform neergezet om volledig los te gaan. Dat was de taak van Douwe Walhain, maar in de categorie ‘you had one job’ ging dat even slecht als het schrijven van het woord bekerfinale: 7/194. Ali Qasim wist Adam wel goed te ondersteunen waardoor de stand naar 246 kon worden getild na 50 overs.

Adam was met batten een stuk succesvoller dan hij op Tinder is: hij eindigde met 135 not out zonder ook maar één kans weg te geven. Als een echte teamspeler wist hij een kleine blessure te negeren en heeft hij de innigs bij elkaar gehouden; een prestatie van formaat. Op de foto Adam in actie.

HBS was zo traag als dikke stront waardoor het rond de klok van 4 was voordat er eindelijk kon worden geluncht; de aanwijzingen van de umpires aan HBS om op te schieten werden vakkundig genegeerd zonder ook maar enige consequentie. Dit gaf ons een half uur om te lunchen en klaar te staan voor de tweede innings.

In het nieuwe tenue en een splinternieuwe bal aangeboden door de aanwezige Diederik Dettmeijer betraden we het veld; een aantal broeken nog aan de lange kant (als er dames zijn die kunnen naaien voelen de coaches zich van harte aanbevolen) maar dat was overkomelijk. De opening was van Ali en de semi-geblesseerde Hidde die van de KNCB een quotum opgeleverd had gekregen van 1 spell van 7 overs. Ali pakte al snel zijn eerste twee wickets van het seizoen en ook Hidde was succesvol. Met HBS 3/46 begon het te spetteren en waardoor de wedstrijd werd ingekort tot 45 over met een herzien totaal van 236. HCC op top.

Helaas had HBS twee batsmen die daar anders over dachten. Zij bleven gestaag runs scoren terwijl wij ons hele bowlingsarsenaal gebruikten: Reinier, Bryce, Matt en Bharat allemaal onsuccesvol en ook Ali wist in zijn twee spel geen wicket te pakken. Bij een stand van 3/184 was het uiteindelijk Bryce die de breakthrough veroorzaakte: 4/184.

En dan komt het spreekwoord dat in geen enkele verloren match mag ontbreken: Catches win matches. Helaas was dit niet volledig doorgedrongen tot het hoger management van het team want een regulation-catch glipte door de nog weinig gebruikte vingers van point. Eerlijk is eerlijk, dat was op dit punt waarschijnlijk niet genoeg geweest want het was niet de batsman die op 126 not out eindigde die werd gedropt maar zijn partner die op nummer 6 batte. HBS maakt het uiteindelijk met nog 8 ballen te gaan en 6 wickets in handen.

Natuurlijk een bedompte sfeer in de kleedkamer na afloop, maar ook genoeg positieve punten om mee te nemen naar volgende week; dan spelen we op zaterdag thuis tegen Dosti.

De volledige scorecard is te vinden op https://tkcricket.com/news/

Douwe Walhain