Wat voorafging. Een week eerder was er de officiële competitie opening voor Zami2. Van te voren wezen alle deskundigen ons mooie team al meteen aan als één van de titelfavorieten. Niets nieuws onder de zon. Een verwachtingspatroon waar wij aan gewend zijn, van druk geen sprake. Lachend werd deze rol omarmt. Hoe kan het ook anders ? Eerste wedstrijd in Haarlem. Wat zou er mis kunnen gaan ?
Op onverklaarbare wijze bleek de geriatrische afdeling van Huize Avondrood onze grote competitieleider, de onvolprezen Willem Winckel, te hebben verleid dan wel misleid om deze verzameling rollators toe te laten tot de zaterdag hoofdklasse. Lang werd er gedacht dat Ralph Inbar zelf deze grap had bedacht. Maar ja, een oud gezegde luidt : reken nooit buiten de waard (en Ralph). Rood & Wit had in ene Vogelaar een debutant van klasse gevonden. Met zijn 75 jaar jong bleek hij nog behoorlijk door te kunnen trekken. Zijn verraderlijk snelle bowlen was te veel voor ons team en in de laatste over was de verrassing compleet. Huize Avondrood had de titelfavoriet laten struikelen. In een laatste poging om in ieder geval de sportiviteitsprijs mee naar Den Haag mee te nemen, bleken onze spelers behulpzaam genoeg om het inladen van meerdere rolstoelen bij de bus van stichting Zonnebloem te bespoedigen. Leuk voor de buitenwacht maar intern rommelde het. Op de teamapp regende het verwijten. Het grote zwarte pieten was begonnen. Zoals wel vaker lagen de daders op meerdere kerkhoven.
Slechts één week tot de volgende onbekende : Hilversum CC. Gezien de ervaring met Avondrood bestond er de nodige twijfel over het volgende konijn uit de hoge hoed van Winckel. En terecht. Bij het invoeren van de adresgegevens in de navigatie bleek de volgende tegenstander in werkelijkheid in Loosdrecht te acteren. Welke verrassing zou ons daar wachten ? In ieder geval een doolhof van voetbalvelden. Wie had dat gedacht in het sjieke Loosdrecht ? Ergens in dit doolhof was een cricketpitch neergelegd. Ondanks het feit dat op het wedstrijdformulier bij Hilversum/Loosdrecht ene Anderson stond opgesteld werd besloten na gewonnen toss te gaan batten. Iets met geloof in eigen kunnen. En de terugkeer van een legende, eeuwige belofte, of beide. Voor de neutrale toeschouwer zorgde de naam van Veeloo in ieder geval voordat de 1e bal gebowld was al voor de nodige opwinding. Zeker in Loosdrecht. Een kleine gemeente in het midden van het land waar dergelijke rentrees zeldzaam zijn. Aansprekende namen komen er zelden voorbij. Laat staan een ronkende als Veeloo. Als extra toegift voor het publiek was besloten dat het omkleden ook zonder kleedkamer kon. Bij voorbaat was de winnaar al bekend. De gemeente Wijdemeren, waartoe Loosdrecht behoort, zal naar alle waarschijnlijkheid haar bid voor ESF 2020 dan ook baseren op deze unieke ervaring.
Na het debacle in Haarlem was het batten van Zami2 deze keer wel een lust voor het oog. Na een rappe opening, gevolgd door enkele snelle wickets, zorgden onze beide geheelonthouders voor een ware batting show. Tot enig ongenoegen van de rest van ons team, die het innemen van versnaperingen als een logische voorbereiding voor het leveren van topprestaties ziet, bewezen Jeroen en Koen (ook ESF2020 waardig) dat een mooie coverdrive ook op slechts spa rood kan worden uitgevoerd. Zelfs nuchtere mid wicket peren vlogen de bossen in. Met het aanzetten van bondscoach Campbell zorgde Loosdrecht er alsnog voor dat de schade enigszins beperkt bleef. HCC 288 a.o. na 32 overs. Het publiek was wederom vermaakt. Koen (96) en Jeroen (66) glunderden zelfs een beetje. Tot het uitdelen van handtekeningen kwam het overigens niet. De gemiddelde Loosdrechtenaar kent zijn of haar plek. Heimelijk zullen er ongetwijfeld wel foto’s genomen zijn die nu op de buurtapp circuleren. En stiekem zullen hun namen komende tijd vaak genoemd worden bij de burgerlijke stand.
Vanwege de ook nog eens 42 gebowlde wides was er sprake van een late lunch. Voor het verzamelde voetbalpubliek leverde dat ook een hoogtepunt op. Tweeëntwintig in het wit geklede mannen aan de boterham ging het voorstellingsvermogen van menigeen ruimschoots te boven. Wellicht toch geen nominatie voor het Eurovisie.
Gedurende de lunch bleek dat Hilversum ook nog ene Ten Doeschate in het team had opgenomen. Waarschijnlijk vanwege een blessure had hij het bowlen overgeslagen en zou hij zich volledig op het batten focussen. Zou het dan toch nog spannend kunnen worden ? Vanwege interne afrekeningen na onze eerste wedstrijd was er ruimte gemaakt voor nog meer verloren schapen. Zo werd de bowling geopend door illustere namen als Reeve en Kuiperi. Niet gehinderd door enige spanning van het moment stormden beiden in en bowlden met echte snelheid. Dat accuratesse daar enigszins onder leed was geen enkel probleem. Het af en toe weggeven van een wide hier en daar behoorde tot het bedachte strijdplan. De verlangde wickets werden genomen en vanaf over 1 liep Hilversum achter de feiten aan. Zeker na het aanzetten van Armball Bouter. Met 4 voor 11 in 7 overs sloopte hij de gevaarlijke middle order van Hilversum. Dat hij daarbij het tactische strijdplan had losgelaten en geen wides bowlde werd hem vergeven. De rest compenseerde dit falen ruimschoots waardoor bij ons uiteindelijk ook 42 ballen mochten worden over gebowld. Door de toch al trage 1e innings betekende dit dat het tot het vallen van de nacht duurde voordat de wedstrijd als een nachtkaars uitging en Hilversum niet verder kwam dan 193 a.o. Fieldend konden er nog wel enkele verbeterpunten aangewezen worden. Het was duidelijk dat sommige lichamen nog in standje winterslaap stonden. Er werd gesuggereerd om gezamenlijk een cursus yoga te gaan volgen. Waar maar weer eens mee werd aangetoond dat wij het aantal geheelonthouders hebben weten te beperken tot twee en de rest zich niet zo makkelijk laat vangen in gezondheidsretoriek en dronkenmanspraat nog steeds de boventoon voert in ons team. Volgende week (zondag 26 mei) de kraker Zami2 tegen Zami3 op de Diepput.