Deze zondag stond in het teken van de 'sportieve plicht'. Dit is een walgelijke term die betekent dat je je best moet doen voor iemand anders, in dit geval voor het noodlijdende en kwakkelende Quick; u weet wel die club die spelers levert aan de Sharqs. Het belang van de sportieve plicht was zelfs zo groot dat er vrijdag Quickers op de Diepput waren (afscheidswedstrijd Mark) om ons te wijzen op onze vermeende morele plicht.

Mijn moreel kompas is al jaren kapot; de enige affiniteit die ik met Quick is hun uitstekende catering bij de lunch en BBQ. Zondag wilde ik winnen voor mezelf, voor het team, voor HCC en de altijd opbeurende winning picture. En captain Tonny Staal leek hetzelfde idee te hebben door ons te manen serieus te spelen.

De motiverende woorden van Tonny waren paradoxaal aan zijn eigen batting-innings; een slechte bal in de eerste over werd met een nog slechter shot in de handen van point geslagen; enter Bryce Street, vastbesloten om er honderd te maken! Een cut-shot op een te rechte bal zorgde echter voor een edge waardoor ook hij het veld moest verlaten: 19/2/6

Op moment stonden Boris Gorlee en Adam Wiffen op de mat. In afwezigheid van de teamfotograaf kon Boris zich volledig op cricket richten (ipv op de foto's) en blijkt dat hij best aardig kan ballen! Samen met Adam zette hij een goed partnership op van 71 runs. Helaas ging Boris, niet voor het eerst dit seizoen, uit op een 'rank full-toss'; duidelijk zijn achilleshiel. Bharat Itagi kwam in op een stand van 90/3/23.

Bharat was in het voordeel; de temperatuur deed niet onder voor Bangalore en Sparta zette voornamelijk spinners op; in India hebben ze vanwege de hoge temperaturen niet anders. Hij batte vrij en met een hoge strike-rate en had in no-time zijn 50. Adam ging langzamer maar behaalde ook de landmark.

Wat vervolgens niet mag gebeuren gebeurde toch: onze twee ingespeelde batsmen gingen vlak na elkaar uit (Adam 64, Bharat 51) en ook Hidde Overdijk, Matt Hay en Ali Ahmed verloren in deze periode hun wicket: 197/8/46. Olivier Klaus en ik stonden op dit moment op de mat met twee doelen: zoveel mogelijk runs maken en voorkomen dat Laurens-Jan Lagas in zou komen (hier kom ik op terug). Het mokeren ging ons goed af: 40 in de laatste 4 om tot een totaal van 238 te komen.

Lunch: de lunch van Sparta was net als die van VRA en Excelsior top; prima gegeten. Het lunchklassement werd duidelijk gewonnen door ACC met een uitmuntende lunch. Helaas hebben wij het linker rijtje van het lunchreglement op lange na niet gehaald.

Een tegenvaller bij de 'huddle' voor de tweede innings: de (mentale) blessure van Hidde bleek zo ernstig dat hij niet kon bowlen, sportieve plicht of niet. De opties waren dus ofwel 5 bowlers 10 overs laten bowlen in 30+ temperaturen en geen zuchtje wind of de bal aan Boris of Tonny geven... we hielden het bij 5 bowlers.

Sparta verloor snel twee wickets; een lbw van Ali en een van Bryce, maar ze wisten zich door verstandig batten terug te vechten in de wedstrijd, zei het met een runrate die aan de lage kant was: 91/2/27 Een opmerkelijk detail: terwijl de batsmen aan het knokken waren voor lijfsbehoud keken de spelers aan de kant vooral de Ashes op hun mobiel. WAUW

De lage runrate leidde uiteindelijk tot een aantal domme schoten op Matt Hay en Olivier Klaus. Het nieuws dat Quick verloren had leidde vervolgens tot nog meer domme schoten (met name op Bryce) waardoor het er uiteindelijk alleen nog maar ging of een uitstekend battende Bukhari zijn 100 zou halen. Dit deed hij, maar het winnen van de wedstrijd was kansloos. Na 48,1 overs bowlde Bharat de laatste bal van het seizoen, Bukhari gevangen (door mij) op mid-off.

Uiteindelijk was het niet de sportieve plicht van ons of VCC die bepalend was voor het eindresultaat in de topklasse, maar de sportieve onmacht van Quick. Een bijzonder grappig stuk hiervoor is op hun site te vinden.

De cijfers van de bowlers waren als volgt:
A. Ahmed 1/43/10
B. Street 4/30/9 (mede door het effectief oprollen van de staart)
O. Klaus 1/44/10
M. Hay 1/33/10
B. Itagi 3/45/9.1

Woorden van dank moeten worden gericht aan een aantal personen die dit seizoen mede mogelijk hebben gemaakt.

Tyrone Peters: als er iemand dedicated is, dan is het wel Tyrone. Onze grote motivator en trainer. Zonder hem waren we dit jaar zeker niet zo hoog geëindigd; a selfless top guy.

Baron Aernout van Lawick, een fantastische leider die alle randzaken tot in de puntjes geregeld heeft en met zijn ervaring ook op tactische gebied een duidelijke meerwaarde had. Arnout van 8 maanden rust genieten, hopelijk zonder het constante gezeur van Hap en Hap.

Patty: het hele jaar heeft Patty onze wedstrijden gescoord, ongeacht of ze bijna weg zat te smelten in de brandende zon of dat er extra dekens moesten worden gezocht tegen de vrieskou en snijdende wind. Patty; je was foutloos en geweldig; heel veel dank voor het hele seizoen.

Paddy Gee: heerlijk om daags na een wedstrijd cricketfoto’s te kunnen kijken en te posten op Instagram, Snapchat en allerlei andere social media die je leven nut geven.

Alle coaches, vaste supporters, periodieke supporters, vriendinnen, vrouwen, exen, barpersoneel, tegenstanders, umpires en wie ik nog meer vergeten ben.

Douwe Walhain