1) Kun je iets over jezelf vertellen?

Wim Hamilton: Ik ben 61 jaar oud en sinds 1975 lid van HVV. Ik heb daarvoor bij Wilhelmus in Voorburg gespeeld, maar kwam via klasgenoten Peter Paul Marijnen en Jan Nuijten bij HVV terecht. In A1. Leiders waren Robert Vermeulen en Marc van Loenen. Tot 1993 gevoetbald en toen door drukke werkzaamheden en het gezin gestopt. Vooral in HVV 2 gespeeld en ongeveer 65 wedstrijden in HVV 1. Geen talent voor cricket maar wel een paar hele leuke jaren in ZAMI gehad. In die tijd wonend in de huisjes op het terrein. Nu woonachtig in Leiderdorp. Getrouwd, 4 kinderen, waarvan er nog 2 thuis wonen. Bedrijf in Nieuw-Vennep. www.paraat.nl  

2) Op welke manier kennen de leden van de vereniging jou?

Vooral als speler/aanvoerder van HVV 2, denk ik. En misschien van mijn bijzondere doelpunt in HVV 1. Dat was een afstandsschot vanaf de middellijn uit tegen VDS. Ik kan het krantenknipsel nog laten lezen. Daarnaast jaren jeugdvoorzitter geweest, jaren kampleider geweest bij zowel het zomer- als winterkamp. En totaal heel veel jaren in het HVV-bestuur gezeten. De leden van het bestuur onder voorzitterschap van Hubo Vermeulen in de tachtiger jaren komen nog steeds jaarlijks bijeen om een dag te golfen met elkaar en de partners, waarbij de dag wordt afgesloten met een diner bij iemand thuis. We spelen dan om de Old Board-trofee. Wij zijn de gastheer en – vrouw in augustus, als het leven hopelijk weer wat meer normaal is. Ik ben zelf 3 jaar voorzitter geweest van het HVV-bestuur begin jaren 90.

3) In hoeverre had je gedacht dat deze Corona epidemie zo’n invloed zou hebben op het leven in Nederland in het algemeen en op sport en onze vereniging in het bijzonder?

Tja, ik geloof niet dat iemand kan zeggen “dat had ik wel verwacht”. De discussie m.b.t. de afweging, die gemaakt moet worden tussen gezondheid en economie (met daarbij gezondheidsrisico’s op de langere termijn?) laait op.

Ik begrijp dat het voor de vereniging een zware periode is. Ik kan uiteraard niet echt de financiële consequenties voor de vereniging inschatten, maar laten we hopen, dat er snel in ieder geval weer wat inkomsten gegenereerd kunnen worden.

4) Wat doen jij en je eventuele naasten om de crisis het hoofd te bieden (sportief /  privé / zakelijk)?

Wij blijven vooral thuis met het gezin. Mijn oudste zoon zou net een reis naar Zuid-Amerika gaan maken. Dat ging dus niet door en woont weer even thuis. Mijn oudste dochter studeert in Enschede en was ook thuis het afgelopen weekend. Als gezin zijn we met zijn zessen gaan varen. Ondanks alle zorgen was dat een heerlijke middag.

Zakelijk is alles wel minder geworden, maar omdat het bedrijf zich bezig houdt met veiligheid lopen redelijk wat zaken gewoon door. Wel liggen de veiligheidstrainingen (zoals BHV en EHBO) volledig stil.

5) In hoeverre wijkt dat af van het leven wat je ervoor leidde?

Vooral het weinige echte live contact op het werk en binnen de vriendengroepen maakt het leven erg anders. Dat mis ik wel het meeste.

6) Op welke wijze zouden leden en andere betrokkenen bij de vereniging jou kunnen ondersteunen?

Door zelf goed de richtlijnen te blijven volgen. Des te eerder kunnen we allemaal wellicht weer ietsje van het bekende leven terugkrijgen. Natuurlijk zijn er ook zaken, die we structureel anders moeten gaan doen in de toekomst. Dat moet zich nog uitkristalliseren, denk ik.

7) Veel TV-programma’s grijpen deze tijd aan om stil te staan bij een gedenkwaardige gebeurtenis uit een (verder) verleden. Welke gebeurtenis op de club (sportief of anderszins) zou jij onder de aandacht willen brengen?

Niet echt gedenkwaardig, maar wel leuk: Al heb ik niet zoveel wedstrijden in HVV 1 gespeeld; één wedstrijd is me altijd wel bijzonder bijgebleven. HVV was afgedaald naar de HVB en we speelden in de hoofdklasse een zeer belangrijke wedstrijd (beide kampioenskandidaat) uit tegen Kranenburg. De wedstrijd was echt heel druk bezocht. Dat was op dat veld bij Ockenburgh. We stonden met 2-0 voor en Kranenburg werd steeds bozer en bozer. Ik raakte op een gegeven moment “geblesseerd” bij de achterlijn in ons eigen strafschopgebied. Twee spelers van Kranenburg sleepten me over de achterlijn het veld uit. Doelman Gerry van Weelden sleepte me weer terug. Toen die Kranenburgers weer en zo ging het even heen weer. Hilarisch. Eén van mijn zussen stond ook langs de lijn en vertelde later, dat ze bijna het veld in wilde hollen om haar jongste broertje te redden.

Verder herinner ik me nog een tour met HVV 2 naar België. Vreselijk gelachen. Een kleedkamer met bioscoopstoelen. Bijna iedereen vergat dat een bioscoopstoel zichzelf weer opklapt en landde op de vloer. Was wel na een heftige avond, dus niet iedereen was scherp.

Die nacht hebben we nog gecricket in de hotelgang. De bal ging tegen diverse hoteldeuren aan, waarop een Duitse gast naar buiten kwam en boos vroeg “Sind Sie gedreht?”, waarop we de man vriendelijk bedankten omdat het blijkbaar over was.

Dus zijn we maar direct vanaf de andere kant gaan bowlen.

8) Met wie zou jij het eerste drankje willen nuttigen wanneer het clubhuis weer wordt opengesteld? Waarom?

Dat maakt me niet heel veel uit, want al kom ik niet meer zo vaak op HVV, ik vermaak me er altijd nog prima. Als ik dan kies, dan kies ik voor de Old Board-groep. Daar hebben we altijd veel plezier mee. Dat zijn Hubo Vermeulen, Erik Smits, Gijs Ter Kuile, Ton Levert, Peter de Rotte, Hans van Vliet en ik.

9) Heb je nog een algemene tip, advies of wijze raad aan onze leden en andere betrokkenen? 

Nou, laat ik me niet de status van oude wijze heer aanmeten. Zo oud ben ik nu ook weer niet. Ik wens in ieder geval iedereen heel veel gezondheid!