Zaterdag 27 februari 2021

En zo ook Covid-19. Probeer in een normaal jaar maar eens een voetbalwedstrijd te organiseren in de krokus/skivakantie waarbij niet driekwart van je team in de Alpen op de lange latten staat. In Covid-tijden daarentegen staan de jongens te popelen om te komen spelen, want de Diepput biedt gelukkig nog steeds een welkome afwisseling op de hele week thuiszitten bij je op deze leeftijd steeds onuitstaanbaar wordende ouders. Bij de JO15-3 ontbraken dus slechts een paar spelers, en dan ook met geldige argumenten zoals een gebroken voet na een fietsongeval (sterkte Wieger!).

Het weer was ook zeker geen reden om thuis te blijven, en zo betraden klokslag 3 uur het 3e team van de JO15 en hun een jaar jongere, maar één niveau hoger spelende uitdagers het veld. De JO14-2 kwam goed uit de startblokken en al snel stond er 0-1 op het scorebord. Deze snelle achterstand was volgens JO15-3 speler Olivier (alias ‘Windjes’) direct het dieptepunt van de wedstrijd. Medespeler Tobias oordeelde achteraf dat de communicatie in het team in deze fase wat beter had gekund, en ook het mandekken bij de corners. De JO14-2 maakte goed gebruik van deze zwakke punten, en het gevolg was dat de JO15-3 al vrij snel aankeek tegen een 1-3 achterstand.

Maar de JO15-3 gaf zich nog niet gewonnen. Tobias: “We wonnen veel fysieke duels en bleven steeds met zijn allen op de bal jagen.” Teamgenoot Lars vult hem aan: “Vergeet ook de weergaloze reddingen van keeper Mylo niet. Hij maakte daarmee een ietwat knullige eigen goal eerder in de wedstrijd meer dan goed!” Gevolg was een inhaalrace door de JO15-3. Aanvaller Windjes kon ook weer lachen toen de 4-3 viel. “We merkten dat de 4-4-2 opstelling die we in de 2e helft probeerden goed werkte”, analyseert hij naderhand.

Teamgenoot Rei zoekt het succes in het feit dat het team tot het eind geconcentreerd bleef spelen. Eindresultaat: een 5-3 overwinning voor de JO15-3. Julian concludeert opgelucht: “Niets mooier dan een achterstand om te buigen naar een overwinning, door met elkaar door te zetten.” Maar ook de JO14-2 mocht met opgeheven hoofd naar huis: op deze leeftijd kan een jaartje leeftijdsverschil een halve kop in lengte schelen en het team wist het de jongens van de JO15-3 knap lastig te maken. Coach Roelant, tenslotte met gepaste trots: “Pas op. De mindset droeg minstens zoveel toe aan deze overwinning als het fysieke verschil. Niemand van het team verzaakte zijn rol, we hielden het hoge tempo tot het einde toe vol.”

Als er publiek aanwezig had mogen zijn, dan was het deze zonnige middag de winnaar geweest. Maar helaas… dat was dan weer het nadeel van Covid-19.