Het weer en een klein beetje de examens speelden zaterdag de hoofdrol bij de voetbaluitslagen op “De Diepput”. Allereerst was daar natuurlijk de enorme hoos in de nacht van vrijdag op zaterdag. Door niemand gevoeld, want iedereen zit door de avondklok binnen, maar door velen toch gehoord terwijl ze in bed lagen te slapen. Het duurde slechts een kwartier, maar de sluizen stonden open. De gevolgen waren op het hoofdveld te zien op zaterdagmorgen. Her en der plassen, maar zodra je er een stap op zette, hoorde je hoe zompig het veld was. Terecht werden dus de eerste wedstrijden afgelast en werd tot herkeuring om twaalf uur besloten. Jammer alleen dat dit niet bij iedereen doorkwam. Want iedereen met een gezonde nachtrust stond ‘s ochtends op, keek naar buiten en zag alleen de gevolgen van een harde wind, die het asfalt weer droogde. Niet iedereen was voldoende alert op de mogelijkheid dat er iets afgelast kon zijn, waardoor de communicatie soms haperde en er spelers tot hun ergernis mochten bemerken dat ze voor niets verschenen.

Naast het weer waren daar natuurlijk de examens en proefwerken. Ondanks het feit dat voetbal een van de weinige gelegenheden is om even aan de wekelijkse sleur te ontsnappen en het een plek is om (sport)vrienden te ontmoeten, konden veel spelers vanwege de voorbereiding op examens niet verschijnen. De O19-2 mocht het opnemen tegen de O16-1 en moest 9 spelers van andere teams lenen omdat ze zelf niet voldoende spelers hadden. De tegenstander had juist het omgekeerde probleem en moest aanbiedingen afslaan, want daar boden zich spelers aan om toch nog even te kunnen bewegen dan wel een leuk potje te spelen. Maar ook deze wedstrijd werd beïnvloed door het weer, want de wind woei behoorlijk en straf over het complex van de Van Hogenhoucklaan naar de Alkemadelaan en zorgde voor strak staande vlaggen.

Bij elke wedstrijd, zo ook deze, betekende dat de partij die het doel aan de kant van het hoofdveld verdedigde volop in de aanval was en kon scoren en die helft kon winnen. Vervolgens moesten ze ervoor zorgen in de andere helft de nederlaag beperkt te houden, zodat de totaalscore positief zou zijn. Een bijkomend psychologisch effect “we halen het nooit meer in” bleek echter gedurende de dag vaak sterker te zijn dan de gedachte “nu is het onze beurt”, waardoor de partij met de meewind in de eerste helft vaak de uiteindelijke winnaar was.
Zo ook bij de laatste partij van de dag die op veld 2 werd gespeeld. De jongste groep (O16-5) verscheen geheel compleet met alle zestien spelers die dit team rijk is, maar het oudste team (O17-3) miste een aantal spelers waardoor er invallers gevonden moesten worden. Zij waren echter wel zo slim om zich bij het doel het dichtst bij het hoofdveld te positioneren. De scheidsrechter liet niet tossen en begon direct want anderhalf uur is met knapen van deze leeftijd eigenlijk net te weinig, zeker als de vorige teams niet exact stoppen op het aangegeven tijdstip.

Waar de 16-5 ervoor koos om telkens in blokken van vijf te wisselen, zodat alle spelers precies een uur konden spelen, wisselde de 17-3 regelmatig want een reserve is niet bepaald veel, als niet iedereen topfit is. Hoewel in de eerste tien minuten de wedstrijd gelijk opging maakte de 17-3 vervolgens in twintig minuten gehakt van de jongere lichting. Door attent te reageren op doorgeschoten ballen en daadwerkelijk door te zetten, waarbij de jonkies toch iets teveel ontzag hadden voor de inzet van de ouderen. Een keeper die twee keer knap redt maar geen verweer heeft op de tweede bal als zijn ploeggenoten kijken en de ouderen bewegen.

Het leek een verschrikkelijk pak rammel te worden, maar de werkelijke geseling (zie de foto’s) kwam pas in de tweede helft. Want zie daar, door de wissel stond er een half nieuw team dat wel de slag op het middenveld aanging en geen ruimte meer weggaf, waardoor zonder een tegen doelpuntje de rust werd gehaald met een 6-0 achterstand. Wellicht was dit overigens ook wel het gevolg van de tactische vondst van de leider die vier man eruit haalde en vijf erin bracht. Er was geen lange rust nodig want inmiddels was door een klein buitje iedereen wel nat en was de wens om zich warm te rennen groter dan tactische afspraken te maken. Dus eruit voor de tweede helft.

En dat dachten de weergoden ook. Direct bij de aftrap kwamen striemende hagelbuien de al verkleumde spelers verrassen. Ook een goede donderslag hielp de sfeer te verhogen, maar de flits werd niet gezien. Het bleef ook bij die ene slag en dat was niet voldoende om de heren te doen stoppen. Beide partijen ploegden zich door het veld, dat gelukkig van kustgras was, want met een mat vol van hagel en regenwater zijn de omstandigheden gunstig voor meterslange slidings. Geen wanklank derhalve uit het veld, hoewel dit wellicht ook het gevolg was van het lawaai van de hagel. Ook geen blessures of ergernissen, want iedereen ondervond hetzelfde natuurgeweld. Gescoord werd er vervolgens nog veel want met elf tegen elf liep de score in de tweede helft op naar 12-2 voor de 17-3. Na de wedstrijd viel eigenlijk op dat er geen sporen meer waren van de hagel en de straten niet overmatig nat waren. Dat was echter wel de wasmand thuis, want alles droop van het water. Maar eenmaal in schone warme kleding thuis resteert alleen nog de blijde gedachte aan het trotseren van de hagel en het lekker kunnen ballen.