Voor aanvang werden verhalen uitgewisseld over het laatste hoofdstuk van Harry Potter, dat gisteren nog uitgelezen moest worden, en de spelcomputers die vanaf 5 uur vanochtend al aansprongen. Het was duidelijk: Gisteren werd het laat, en vanochtend was het vroeg. Omdat coach Jan ook nog druk was met de logistiek later op de dag (Er moest ook nog geijshockeyd worden in Mechelen vandaag), vroegen de toeschouwers zich af of dat wel allemaal goed zou komen.

Na een korte maar vandaag broodnodige warming up, startte HVV meteen heel goed tegen het Voorschoten waar eerder dit jaar nog van werd verloren. Luuk bracht HVV op een snelle 1-0, maar Voorschoten beet van zich af en kwam op 1-1. Het spel golfde op en neer, en het publiek was winnaar. Frederik scoorde (2x), ook na goed voorbereidend werk van Feline en Teun. Maar ook Voorschoten wist het net te vinden en we gingen de rust in met 3-3. Lucas keepte ijzersterk en voorkwam erger.

Na de rust kreeg Voorschoten versterking: hun beste speler had HVV eindelijk gevonden, na eerst op SVV te hebben gestaan. Slechts 1 letter, maar toch ook een hele wereld van verschil natuurlijk…

Dat merkten wij ook, want met deze versterking kwam Voorschoten op 4-3. Toch gaf HVV niet op, en toonde het team wederom haar sterkste kracht: samenwerking en doorzettingskracht. HVV viel aan, met acties van Feline en schoten van Luuk, maar het bleef 3-4. Net op het moment dat de neutrale toeschouwer vrede had met dit eindresultaat besloot Jens de bal op zijn linkerslof te nemen. Een wereldgoal, hoog in de touwen. En, alsof dat nog niet genoeg was, besloot Luuk er nog 5-4 van te maken. Lucas hield met een goede redding het doel schoon en de overwinning was een feit. Hulde