Een wedstrijd die al gewonnen is voordat de toss heeft plaatsgevonden: een dergelijk scenario kan eigenlijk alleen maar op onze zo geliefde Diepput, waar Jeroen Smits en Marnix van der Gun als captains van respectievelijk oud-HCC1 en Zami2 het afgelopen vrijdag over eens zouden worden. Zonder een glimmende florijn in de lucht los te laten, stond vast dat HCC1 zou gaan batten. En dit tot grote opluchting van elf van de spelers.

Het werd een batting show om je vingers bij af te likken. Eerlijk is eerlijk: de aanval van de Zami bleek beter dan verwacht. Mede door wat pace van Karel Kuiperi én Gonzalo Bouter, die een bal meer spint dan een oude krolse kat op een heet balkon in Moldavië. Wickets vielen, maar aan de andere kant werd er letterlijk en figuurlijk losgegaan op de bowlingaanval van de Zami’s op het pittoreske hoofdveld. Om wat hoogtepunten aan te stippen: met name Klaas Kout, Bob Entrop (onder toeziend oog van umpire Peter die zijn wijsvinger stevig in zijn jeans hield) en een laatste aanvalssalvo van Maurits Jonkman zetten de Leeuwen van Weleer een totaal van 133 runs in 15 overs op het bord.

Er was de manschappen van Captain Marnix veel c.q. heel veel c.q. gigantisch veel aan gelegen om dit totaal in exact 90 ballen te passeren. Maar wat moet je nu beginnen tegen een lefties-aanval van Sleijffers, Esmeijer en Kout (linkser wordt het bijna niet op HCC), aangevuld met het betere werp- en smijtwerk van onder meer Jonkman, Leemhuis en Platenburg? De vraag stellen is hem beantwoorden: nietsch. De oud-HCC1’ers bewezen temeer waarom zij door de jaren heen een belangrijke rol hebben vervuld op de Nederlandse cricketvelden. Onze Zami-amice konden alleen potten drinken, geen potten breken en louter lijdend toezien.

Na twee verloren edities kon de eerste overwinning in een reeks van drie aan het conto van Bolle en zijn rovers worden bijgeschreven. Na wat lullenpotten in het clubhuis werden biefstuk, haricot verts en pommes frites geserveerd. 22 man (plus umpire Peter) mochten terugkijken op een mooie middag met werkelijk zeer goed cricket. De scribent is zelfs van mening dat enkelen nog zouden meekunnen in de Top- of Hoofdklasse. Of dat iets zegt over de spelers in kwestie of de competities in het algemeen: dát is aan u.

De grote winnaar van de avond is (naast oud-HCC1) de liefde voor The King of Sports en de onderlinge (cricket)vriendschap. En om in de woorden van René van der Gijp te eindigen, als hij erbij was geweest. “Mooi man, wedstrijdje cricket spelen… Lekker toch, Johan?”

Essie