In het Amsterdamse bos kwam HCC Zami 1 aan voor een late start tegen VRA Zami 1, u weet wel: die met Kapelle en Winckel. Wij konden in de stralende zon de laatste 15 overs van VRA 1 tegen Excelsior 1 kijken; VRA verloor. Wij begonnen laat, dus maar 30 overs. Het zou hoe dan ook een latertje worden. Maar wel een mooi latertje.

Man man wat hadden wij een mazzel. Op het hoofdveld spelen op vast de mooiste dag van het jaar. Koel briesje door de ritselende bladeren van de beuken, geen overscherende vliegtuigen en een jolige sfeer in het clubhuis (of heet dat daar juist de kantine? Misschien hetzelfde ding als pils of bier… kies de verkeerde en je krijgt een veeg van de lokalen).
Captain Liju won de toss en verkoos te batten. Sajjad Ali (41) en Pranay Sharma (33) openden en deden dat degelijk. Bij VRA deden een drietal leugdspelers mee van 14-. VRA opende met een mix van jong en oud(er) en deed dat uitstekend. Het veld is groot en liep nog niet als een tierelier, dus er moest gewerkt worden voor de runs. Pranay (of wel René) nam regelmatig risico’s, vaak met een beloning. Dat deed bij één maal te vaak en werd gebowled door Willem van Mierlo (left arm round). Paul Tops viel voor 1 (LBW) en Jaïr Abendanon (zoon van David) had pech toen hij aan het dode wicket werd uitgerund voor 3 omdat de bowler de bal nog even aanraakte. Vivek Bajaj viel voor 13 en Prasad voor 2 (op een absolute str*ntbal die twee maal stuitte). Cuno Kerkhoven maakte er nog 20 maar werd Ewoud de Man (for it is he) keihard gebowled. Liju werd mooi door een van de VRA jeugdigen uitgerund op 8 en zoon Steve ging op de laatste bal uit voor 11. VRA bowlde uitstekend, zeker de jeugd. Mooi zo. HCC 160 voor 8 na 30 overs.

De lunch was meer dan uitstekend. De chocolade pudding was natuurlijk dodelijk voor de fieldende partij… Chapeau!

VRA opende met de ervaren messrs. De Man en Collignon. Beide kunnen batten. Onze bowlerij was iets minder accuraat dan die van VRA en wanneer de bal in de lucht ging, viel hij steevast in de wijde leegte (niet te verwarren met de Langeleegte). VRA hield de runrate prima in het oog; steevast 5 per over. Pas op 94 viel Collignon op het bowlen van Sajjad (2 voor 29 in 6). Ed de Man ging LBW (en die werden inderdaad gegeven -B’vo!-) voor een solide 49 met de score op 111 met nog 9 overs te gaan…. Pranay gaf de doorbraak ( 4 voor 37 in 6). De runs droogden op en de wickets vielen: 120-3 na 23 (Pranay). 137 voor 4 na 26 (Sajjad). 154 voor 5 na 28 (Pranay). 157 voor 6 na 29.2 (Pranay). Mensenkinderen wat een spanning. Aan de ene kant stond een VRA jeugdige al 12 overs knap te batten (17no) aan de andere kant een nieuwe batsman. Laatste bal, Pranay bowlt. 1 voor de tie. 2 voor de winst van VRA. Batsman raakt hem, richting mid on… ze rennen. De fielder heeft hem meteen en gooit hem richting de bowler… over de bowlders hoofd naar mid off. Die krijgt een onhandige stuit en….ze rennen de tweede. Hoog drama!! Wat een wedstrijd. De bal vasthouden en naar het wicket rennen was de betere optie geweest… maar de koele hoofden waren niet zo koel meer. Such is Life Such is the Game. Prima wedstrijd, goede sfeer. Wat een mooie dag in de zon.

Jammer dat je verliest door je eigen zenuwen en niet door een keiharde 6 van A. Aggarwal, de 14-jarige die daartoe zeker in staat was geweest gezien zijn uitstekende batting talenten.
Dank VRA.

Robert Vermeulen