Dik ik zie niets met die zon

Alles zat mee. Een boven verwachting grote ouder opkomst. Prettig zonnetje. RCL in een dip na puntenverlies. Pasjes net op tijd aanwezig. Hier en daar al een meisje met een kort rokje.
Voeg daarbij dat een aantal vaderouders de avond ervoor het goede voorbeeld hebben laten zien door moeiteloos mee te draaien op het hoogste HVV amateur niveau. Menig tegenstander
heeft nog nachtmerries van een lekker beukende Sjoerd, van de klemvastheid van Damiano, de doelgerichtheid van Michel, het loopvermogen van Anton, de onverzettelijkheid van Rene en
het spelinzicht van schrijver dezes. Helaas was er maar een echte fanfamlie, de D'Alba's. Een voorteken?
De opstelling was iets anders dan normaal maar het waren nog steeds elf man die het veld ingingen. En weer was daar die keuze. Met de zon mee. Publiek dacht weer: Tjerk, gast wat doe je.
De eerste helft was achteraf gezien net zo spannend als oppassen op een baby die slaapt na een hele fles whisky. HVV had de wedstrijd onder controle. RCL trouwens ook.
Afgezien van een minimaal kansje was de zaak in evenwicht zodat we met een 0-0 de limo opzochten. Die was erg zoet. Te zoet volgens Dik zodat het verstandig was om er niet meer van te drinken.
Gijs, Mark en Loic namen nog een tweede bekertje. Een voorteken?
De tweede helft begon bijna hetzelfde als de eerste, met de aftrap. Er hoefde namelijk niet meer getost te worden. En dat hebben we geweten. Na een diepe bal klungelde Sander hem een beetje uit zijn
strafschopgebied onderwijl hard roepend ' Dik ik zie niets met die zon'. Je zag de RCL' ers denken ' wat zegt die keeper nu'. Gelijk gooide de tegenstander haar hele strategie om en gebruikte de diepe bal
en steekpas om optimaal gebruik te maken van de zon tegen.
Dat leidde na een steekbal op de rechtsbuiten, die even ontsnapt was aan linksachter Casper, tot de 1-0. De energie ging de volgende minuten zitten in het luid roepen om buitenspel. Stop je koolhydraten
in het voetbalspel en niet daarin. Een scheidsrechter die terugkomt op een beslissing is net zo zeldzaam als een vrouw die soepel in het verkeer rijdt.
En toen waren we het net zo kwijt als diezelfde vrouw die midden in Parijs in een auto wordt gezet en gevraagd wordt naar Versailles te rijden. Dat werkt gewoon niet. HVV verloor de grip op de wedstrijd en
na weer een serie diepe ballen met de zon mee, Sander nooit meer zeggen wat je denkt in het veld!, kwam de 2-0 toen de verdediging collectief in de fout ging en RCL de bal in een leeg doel kon schieten.
Aangeslagen voetbalden we de wedstrijd uit. Zelfs het gebruikelijke broodje kroket, krukje en de nababbel waren aan dit clubhuis niet besteed. Snel waren we weg naar Den Haag.
Twee weken rust om weer op adem te komen, de pijntjes te vergeten en de eindsprint in te zetten om minimaal bij de top 4 te komen.