Op donderdagavond moest een eerder gestaakte wedstrijd bij VUC nog worden uitgespeeld door het derde. In tegenstelling tot de situatie destijds was het weer elf tegen elf, maar het derde begon wel met een 5-2 voorsprong aan de laatste 14 minuten. In die tijd maakte VUC nog een treffer, maar de punten werden mee naar de Diepput genomen. Vriendschappelijk werd er vervolgens nog drie kwartier aan vastgeplakt om niet deze trainingsavond te vergooien

Op zondag leek de wedstrijd van zaterdag de beide selectieteams wel in de benen te zitten. Het eerste speelde in Schipluiden tegen de plaatselijke voetbalvereniging en trof deze niet in de sterkste vorm aan. Ook bij HVV waren er wat ontbrekende, maar dat is de laatste weken gebruikelijk. Niettemin was het geen amusant duel en won de minst zwakke. Schipluiden scoorde halverwege de eerste helft en Van der Gun kon net niet de gelijkmaker aantekenen. In de tweede helft was het een duel op het middenveld en waren de kansen schaars. Grootste tegenvaller is de scheenbeenbreuk van Tommie Steens. Het tweede speelde ook een helft op zaterdag, maar begon sterk aan de wedstrijd en kwam twee keer op voorsprong uit een dood spel moment. Voor rust leidde de tegenstander echter al met 3-2 en na rust was de energie niet meer aanwezig om dit om de draaien. Ook bij het derde liep het voor rust beter dan na rust. Werd in de rust nog gemeld dat dankzij slordigheidjes de score niet hoger was opgelopen, na rust moest Reinier Bijloos als invalkeeper zijn stramme spieren aanspreken om in ieder geval een punt te behouden. Hij was aanzienlijk beter over de muziek van de avond tevoren te spreken dan over zijn verdediging die zondag. Het vierde had ook genoten van de partij en had ook keepersproblemen, Stikkenbroek, Van Blijswijk en nog een derde man mochten het doel verdedigen, waarbij Van Blijswijk wel uitblonk, maar niet kon voorkomen dat het doel meerdere malen doorboord werd. De mannen van het vijfde hadden ook wel genoten van de bewegingen van Sjaak Swart en consorten, maar als inmiddels verstandige huisvaders op tijd de partij verlaten. Daarnaast werd ook de tactiek aangepast aan de fysieke malheur. Er werd gekozen voor het kleinst mogelijke veld, een versterkte verdediging en slechts twee spitsen.  De tactiek werkte uitstekend en lde goal van Boot leek de enige en winnende te worden. Totdat Jeroen Smits een enorme weg is weg bal produceerde die over meer dan 50 meter, het doel van de tegenstander in verdween. De onderste drie seniorenteams speelden alle drie thuis en aangezien Potjer ze altijd fluit mocht hij deze zondag drie keer aantreden Het programma van die elftallen werd daarop afgestemd. Zo mocht het zesde om zeven voor vier starten en kwamen ze uiteindelijk om kwart voor zes van het veld af. Het zesde zat krap in de mannen en moest een speler van het achtste lenen om compleet te zijn. Terwijl Jaap Donker na zijn wedstrijd in het eerste, hier ging vlaggen en zodoende een tegentreffer voorkwam. Tegenstander ESDO hield de druk constant op de ketel waardoor HVV meer mensen achter moest houden en daardoor geen druk op het zwakste onderdeel (de verdediging) van de tegenstander kon zetten. Eigenaardig genoeg was het aantal uitgespeelde kansen gering, en leidde een noodgreep van de HVV keeper uiteindelijk tot een strafschop waaruit de enige treffer viel. Het zevende was in zijn geheel niet op de Diepput geweest op zaterdag en kon in de tweede helft er juist wel een tandje bijzetten. In de rust was de stand 2-2 wat als een vernedering werd gezien. De hotelschoolstudenten speelden overigens weer in het wit omdat ze hun tas met shirtjes vergeten waren en niet omdat de Delftse studenten in het geel-zwart speelden. Na de eigen treffer van de Delftenaren was het verzet gebroken en kon er na dertig minuten met een klinkende zege ingerukt worden. Het achtste speelde tegen Alphen, die op het officiële aanvangstijdstip lieten weten vertrokken te zijn uit Alphen. Bij aankomst in Den Haag bleek men maar met negen man te zijn en was een supporter bereid in spijkerbroek (met hernia) in het doel te gaan staan. Hoewel het achtste met zestien man was, bleek er geen peper gegeten te zijn de avond van te voren en kon de tegenstander alles makkelijk belopen. Met betrekking tot het geluidsvolume waren de Hagenaars sterker maar looptechnisch leek er sprake te zijn van een Alphense overtalsituatie. Een minuut voor tijd kwamen de tien zelfs voor het eerst aan de leiding, maar een streep van Boelens voorkwam een nederlaag in de laatste seconde.