Omdat het studententeam van VRA (Zami 3) in augustus alweer te veel studentenverplichtingen heeft, speelden we op zaterdag 13 juli thuis op veld 1 een dubbele T20 tegen ze. Niet dat ze nu voldoende spelers hadden: ze kwamen met 7 spelers en 1 I-pad. Gelukkig waren wij overcompleet met het oog op de dubbel en speelden 2 HCC-ers mee met de studenten, zodat iedereen in het veld stond. Maar de strijd was te ongelijk en de dappere Thomas Spits stond er vrijwel alleen voor. Eerst battend kwam VRA slechts tot 79 (Spits 44) met een harde 0* van Willem Winckel. Bordi, Menno, Sajjad en Wouter Buwalda ieder 2 wickets, waarbij vooral Wouter verraste met 2 snelle staartwickets, waaronder onze eigen Tom Wernink. Dit totaaltje werd voor 1 wicket (Harold Damhuis met een keurig rechte 18) gepasseerd, waarbij Paul Tops (39*) vormbehoud toonde. Na de met een kroket opgeluisterde voortreffelijk lunch, mocht HCC eerst batten. De van een blessure teruggekeerde Jart Toxopeus 24, Martin Lamaker zijn bekende cameo van 16 runs (1x6, 2x4), maar vooral Talis hield (studenten)huis: 103* met 3 zessen en vele vieren, een soort afscheidscadeau aan zijn vader. Wouter speelde bij VRA volledig in dienst van HCC en incasseerde 19 runs (van Talis) in 1 over. Na 20 overs hadden we een verdienstelijke 185 op het bord staan. VRA ging niet echt voor dit totaal en batte de 20 overs uit: 75v5. Bordi 3 wickets maar opvallendste wapenfeit was van eerstejaars J.J. (En)Singh, die na zijn vang in de eerste wedstrijd, nu ook zijn eerste wicket nam door de palen om te gooien! Het waren niet veel, maar wel heel aardige jongens van VRA en de borrel na afloop ging ze heel goed af. Wij hadden nog een 3^e partij die avond: het afscheidsetentje van Paul Bennett (in Nederland maar ga binnenkort naar Houston). Al met al waren de eerste 4 punten binnen in dit voor HCC zo succesvolle weekend (Zami 2 won ook, en op zondag HCC 1, 2 en 3).

Vol goede moed en met revanchegevoelens togen wij na de succesvolle Toc d’Or finaledag naar R&W. Na gewonnen toss ging R&W eerst batten. Het openingspaar kregen we snel uit, maar wederom wisten Waters en Nawijn een halve century tegen ons te scoren, al bleek het een broer van Nawijn te zijn (Nawijn komt dus Nawijn). Een 131-partnership bracht R&W op 154 voor 2 met nog 10 overs te batten. Maar toen sloeg Menno in 2 achtereenvolgende ballen toe en schakelde het gevaarlijke duo uit. Daarna wist R&W niet veel meer in te brengen en strandde het op 184 voor 9 na de toegestane 35 overs. Menno nam totaal 5 wickets! Bordi bowlde zoals altijd scherp (2/21/7), Sajjad bowlde zeer steady (1/31/7) en Piet Jan Trijzelaar luisterde zijn rentree niet op met een wicket, maar wel met 7 degelijke overs achter elkaar (0/39/7). We hadden goed gebowld en foutloos gefield (John Verschragen 2 vangen, Jart 2 stumpings en een run out) en op het postzegelveld van R&W was dit totaal passeerbaar. Maar R&W bowlde en fieldde ook goed. Na een degelijke opening van Jart (20) lieten Sajjad (54) en Bordi (40) prachtig batten zien. Helaas gingen beide een tikkeltje onnodig bowled op gewone ballen. 136v5, nog 8 overs voor 50 runs. Een pittige opgave maar niet onmogelijk. Maar de wickets vielen te snel en een zeer ongelukkige run out voor Menno, die uitwijkend voor een fielder midden op de pitch tegen zijn vader botste, deed ons definitief de das om. Een familie-partnershipHeH had de wedstrijd nog kunnen redden, maar helaas. Jan kreeg ook de bal niet het veld uit (15*) en we bleven jammerlijk steken op 167. Zeer teleurstellend, want na de goede fieldingsessie hadden we zeker kunnen en moeten winnen van het sterke Rood en Wit.