Op het pittoreske veld van Ajax, waar boer Jansen nog steeds dwarsligt om een tweede sportveld (voetbal en cricket) aan te leggen en standvastig in een bouwval blijft wonen, was het voor de verandering mooi weer maar het gras ouderwets hoog. Dit, gevoegd bij de altijd wat onbetrouwbare pitch, maakt het scoren op het kleine veld lastig. Na gewonnen toss besloten we toch te gaan batten. Jart Toxopeus droeg zijn bat geduldig door de innings (58*) met sprokkelbijdragen van 10-20 runs van bijna iedereen: Paul Tops, Adeel Haq, Menno Nuijten, Wouter Buwalda en Martin Lamaker. Geholpen door 35 wides en 6 no balls kwamen we op het respectabele totaal van 184. Het bowlen van Ajax was vooral langzaam op een langzame pitch. Kennelijk bowlen HCC-ers wat strakker, was de pitch wat uitgedroogd en hadden de Ajacieden gewoon wat meer slagkracht: zij wisten de boundary gemakkelijker te bereiken dan HCC. Na een snelle opening maar ook 2 snelle wickets, kregen we Ajax’ nr. 3 en 4 gewoon niet uit, ook al omdat er wat vangkansen werden gemist. De wedstrijd werd toch spannend omdat Martijn Bordewijk in zijn 2^e spell 4 wickets nam en zijn dagtotaal daarmee op 5, mede dankzij goede vangen van het Delftse (ex)studententrio Menno, Jart en Sing. Jan Nuijten hield aan de andere kant de batsmen kort en zo leek een overwinning toch nog mogelijk, zeker toen Adeel zijn 2^e bowled had. Paul Bennetts spieren begaven het echter voor de 2^e keer binnen een paar weken en hij kon niet meer bowlen. Zo sleepte Ajax 9 ballen voor tijd toch nog de winst binnen. Aan de ene kant de winst door onze vingers laten glippen, aan de andere kant heel goed teruggekomen vanuit een verloren positie. Eigenlijk moet het elke week zo spannend zijn. Daarom werd voor het gezellige tijdelijke clubhuis nog lang nagepraat met het ex-Quintus team over de wedstrijd en die koppige boer.