Zaterdag 11 april was het de eerste wedstrijd na de jammer genoeg verloren bekerwedstrijd tegen Meerburg.
De welpen hadden een stevige training gekregen als aanloop naar Pasen, waar geen wedstrijd in het verschiet lag, zodat er genoeg eieren konden worden gezocht en gegeten.
Na Pasen begon weer de normale routine van trainen op woensdag en donderdag en dus de eerstvolgende wedstrijd na meer dan 10 dagen.
Als je dan geen voetbalhonger hebt, is er wat mis. Dus waren de verwachtingen van spelers en bovenal publiek hoog gespannen voor de wedstrijd tegen SEV F4, dat eerder thuis al klop had gekregen met 10-0. Jammer genoeg liep het niet helemaal lekker in de aanloop van de wedstrijd omdat de beoogde scheidrechter kennelijk nog ondergedoken was in het groene knollenland met de Paashaas. Na 10 minuten werd besloten dat dan maar een ander/ouder ging fluiten en tot dat moment had het publiek dus een soort webcam beeld voor ogen van wat op en neer springende mini-spelers die keurig in hun positie bleven zolang er geen bal rolde.
Toen eindelijk de aftrap geschiedde, bleek dat het uitstel de welpen had verstijfd en werd er uitermate stroef begonnen. Rein in de goal kon alleen van afstand toekijken en geen impulsen geven. Sweder, Hidde en Sep in de verdediging hadden weinig te doen, behalve weggetrapte ballen weer terug brengen richting de aanval van Simon, Tom en Mylo, maar er was in de eerste 10 minuten weinig vuur. Daarbij kwam dat de keeper van SEV duidelijk de sterspeler was en ieder schot dat richting zijn doel kwam bekwaam wist te verwerken, om vervolgens weer de verdediging van HVV aan het werk te zetten met verre uittrappen. Gemoedelijk werd de bal dan weer terug gebracht richting de aanvallers, die weer een poging deden en langzaam begonnen te ontdooien. Er waren echter wissels voor nodig om de lont in het kruitvat te laten ontbranden. Mario kwam voor Tom en Bart voor Sweder, waarbij bleek dat wissels altijd maar aan één ding een hekel hebben, namelijk: wissel staan. Binnen één minuut was het raak: Er was een aanval over links, van Hidde naar Sep, die Simon lanceerde. Simon schoot op doel, maar raakte de bal niet optimaal, waardoor het een pass werd, die Mario bij feitelijk zijn eerste balcontact direct langs de keeper prikte. De ban leek gebroken. De scheidsrechter zag de bui kennelijk hangen want na een paar gevaarlijke uitbraken die net geen doelpunt opleverden, werd Mario van achteren getackeld terwijl hij 2 meter voor de goal was met de bal voor de voet. Een duidelijk pingel (= strafschop), maar de scheids had er even geen zin en Mario moest het doen met een aai over de bol. Gelukkig kwam de hand van de scheids niet in de buurt van de welpenbek, want dan had hij misschien de scherpe tandjes van de spits in zijn vlees gehad. In de volgende tegenaanval kwam SEV warempel over de middenlijn in balbezit en werd goalwelp Rein ruw uit zijn dutje opgeschrikt. Hij verwerkte de enige bal richting zijn hok bekwaam tot een corner en dat was het dan voor de dag aan wapenfeiten van SEV. Uiteindelijk werd de eerste helft toch nog gescoord door Simon, die dit keer wel een pass gaf die keihard de kruising in vloog. Daarmee was het verzet van SEV, voornamelijk bestaande uit de prima goalie, gebroken.
Weliswaar werd het rust, maar de weg en methode om meer uit de wedstrijd te halen was gevonden. Vrijwel direct na het rustsignaal gingen de kroonwelpen weer collectief op zoek naar het doel van de tegenstander. Het sloopconcept bleek verrassend simpel, nadat het gevonden was. Met Bart in de goal, die zich in alle rust kon gaan voorbereiden op de penaltyreeks, Tom, Rein en Mylo in de achterhoede om de ballen weer terug te pompen en Simon, Mario en Sweder in de aanval om permanent gevaar te stichten was het een strafexpeditie in de tweede helft. De jongens van SEV geloofden er kennelijk niet in en lieten hun sterspeler steeds verder aan hun lot over en de kroonwelpen mochten vrijwel ongehinderd het werk afmaken.
Zo kwam Sweder op rechts op de middellijn in balbezit zonder tegenstander voor zich en kon hij ongehinderd doorlopen om de keeper kansloos te laten met een mooi schot in de hoek. De 0-4 was van Mario op vergelijkbare wijze. Dit keer een rush langs twee als pionnen fungerende SEV spelers en een geplaatst schot was de keeper teveel. Vervolgens leek het even rustig te worden, maar zorgden Tom en Rein met harde snelle passes van achteruit dat de afgeslagen aanvallen vrijwel direct een vervolg kregen. Een aanval over links werd door Simon bekroond met een pass op Mario die van dichtbij weer bekwaam intikte. Vervolgens vond Simon dat hij de aanval maar weer eens zelf moest afronden wat hij bekwaam deed met een schot in de hoek. 0-6 ... Toen moest de tijd even worden stilgezet, want de keeper van SEV was in tranen vanwege de weinige support die hij kreeg van zijn ploeggenoten om een dragelijke uitslag te realiseren. Het was inderdaad zo'n wedstrijd die ook kon eindigen met dubbele cijfers, maar de kroonwelpen vonden kennelijk dat zij hun punt wel hadden gemaakt. De wedstrijd werd verder uitgespeeld met een wijziging van het sloopconcept naar een genadeconcept. Bart mocht rustig blijven proberen of hij de doelpaal kon omver leunen. Mylo, Rein en Tom gaven de ballen iets minder hard richting de aanvallers en Mario (0-7) en Sweder (0-8) bewaakten dat de SEV mannetjes niet de illusie kregen dat zij in de laatste 10 minuten toch nog een redelijke partij hadden kunnen spelen.
Kortom: SEV F4 was uitgespeeld door de kroonwelpen die hiermee weer wat vertrouwen konden tanken na de eerder verloren bekerwedstrijd. In ieder geval zal het team zaterdag 18 april een andere tegenstander zien in VCS F2, de koploper en gedoodverfde kampioen in deze poule met 11 gewonnen wedstrijden uit 11 gespeeld met meer dan 90 doelpunten. Gelukkig dit keer wel thuis onder het bezielend gejuich en gejoel van het immer aanwezige hondstrouwe publiek en de leiding van Peter en Jimmy. Ook een wedstrijd waar we zullen kunnen zien dat de welpen uit het juiste hout zijn gesneden, zelfs wanneer de tegenstander bij voorbaat vele maten te groot is. SUCCES.