Coach Peter Burger en aanvoerder Christophe Louwerens hadden zorgvuldig een uitgebalanceerde mix van (relatief) jong en (stok)oud samengesteld: Mars, O. Zwolsman, Moningka, Helfrich, Ter Kuile, Alberts, R. Bijloos, Platenburg, M. van der Gun, Louwerens, Voskamp, V. Zwolsman en Leemhuis.
Omdat playing coach Koevermans de afgelopen 4 jaar maar 1 punt had behaald werd hem vriendelijk doch dwingend gevraagd om dit over te dragen aan coach Marcella Mesker en aanvoerder Huub van Boeckel. Waren er vorig jaar nog logistieke problemen bij de tennissers (de helft had nog geen rijbewijs), dit jaar kon de wedstrijd gewoon op tijd beginnen. Onder de uitstekende leiding van scheidsrechter Fred Staal zagen de massaal toegestroomde toeschouwers een uiterst boeiende en open wedstrijd. Namen de tennissers na een kwartier via een mooie kopbal van Van Boeckel nog een verassende voorsprong, teamplayer V. Zwolsman en Alberts zorgden nog voor rust voor een betere weergave van de krachtsverhoudingen. Ook de debuterende Robin Haase, die speciaal voor deze wedstrijd zijn vliegticket naar Moskou met een dag had verlengd, kon het tij niet keren. Zelfs niet nadat vooraf met klem was gevraagd om elk fysiek contact met hem te mijden. Coach Burger had, zeer tegen zijn natuur in, hiermee knarsetandend ingestemd. Via goed veldspel werd deze zeer sportieve wedstrijd over de streep getrokken. Eindstand 4-2, met in de de 2e helft dezelfde doelpuntenmakers als in de 1e helft. Op Mark Koevermans na kon iedereen zich in de uitslag vinden. Traditiegetrouw vond hij zijn team veel beter, was de overwinning geflatteerd en was de leiding in handen van een thuisfluiter.
Na afloop werd de wedstrijd onder het genot van een biertje nog uren geanalyseerd en lieten beide teams zich de heerlijke pasta goed smaken.
Enig smetje op de avond was dat bij de uitreiking Koevermans weigerde om de schaal te overhandigen. "Hij ligt nog thuis", was zijn weinig geloofwaardige repliek.