Met twee invallers voor de langdurig geblesseerde Mauk, Benjamin M. en Keimpe ( gebroken sleutelbeen, sterkte !) werd om 10:30 op Sportpark Strandvliet afgetrapt.
De thuiswedstrijd op 7 november j.l. werd 1-1, een kans op minimaal een puntje zat er dus wel in. In de eerste helft bleek dat net als in de thuiswedstrijd tegen de Amsterdammers, dat HVV vooral tactisch goed probeerde te voetballen en dat FC Amsterdam het vooral van een paar fysiek grote en akelig goed spelende talenten moest hebben. Dat leverde een mooie strijd op, die redelijk gelijk opging tot de 20e minuut, waarin HVV na een verdedigingsfoutje op 1-0 achterstand kwam. Nog niet bekomen van de deze eerste tik kwam HVV met 2-0 achter doordat FC Amsterdam binnen 5 minuten weer kon scoren. Ruststand 2-0.
In de periode vlak na rust liet HVV het mooiste voetbal zien, speelde superieur en kon met enige mazzel scoren, nadat een goed voorgegeven vrije trap totaal verkeerd verwerkt werd door de Amsterdamse verdediging: 2-1.
HVV kon het voetbaltechnische goede spel niet de hele tweede helft volhouden en het fysieke, opportunistische, maar fantasieloze voetbal van FC Amsterdam bleek toch effectiever. FC Amsterdam kon 3-1 scoren door in de 45e minuut een snelle counter met een subliem hard schot af te maken: 3-1. Niet lang daarna kon FC Amsterdam, na een te zachte HVV terugspeelbal, de bal eenvoudig veroveren op de rand van het Haagse strafschopgebied en deze kans werd meedogenloos afgemaakt: 4-1, tevens de eindstand.
Voor aanvang van deze wedstrijd werd in de kleedkamer de HVV D1 Duelmeister Cup geïntroduceerd: een wisselbeker die voortaan na iedere wedstrijd aan de HVV D1 speler wordt uitgereikt, die de meeste indruk maakt in de persoonlijke duels. Maarten mocht als eerste winnaar deze Duelmeister Cup in ontvangst nemen.
Als eerbetoon nog één keer een Cruijff Quote: " In zekere zin ben ik waarschijnlijk onsterfelijk."