The Duke of Wellington zei ooit: “Hoe meer je zweet tijdens de training, des te minder bloed je tijdens de strijd”.

We schrijven zondag 26 mei, de Diepput, Den Haag. Een kraker van een veldslag op het programma met de ervaren rotten van HCC ZAMI 2 tegen de jonge honden van HCC ZAMI 3. De hele dag, de hele week ging het er al over en beide teams waren nog nooit met zo’n groot aantal aanwezigen op de training verschenen die week. Een handje vol journalisten was dan ook naar de Diepput afgereisd om deze krachtmeting te aanschouwen.

De planning van captain Oos verliep soepel als een Zwitsers uurwerk en zoals gebruikelijk werd de toss weer verloren. Fielden stond er de eerste inning voor ons op het programma. We spraken met elkaar af om strak te fielden en de druk meteen bij die gasten erop te zetten. Dit pakte echter iets anders uit dan verwacht en ZAMI II begon voortvarend aan de wedstrijd. De runs werden keurig binnen getikt en langzaamaan leken ze toch naar een noemenswaardig totaal te klimmen. Totdat captain Oos een konijn uit de hoge hoed toverde en Scipio de Mol van Otterloo aan het roer zette. De toverballen die hij keer op keer op de batsman wist af te vuren waren van ongekend niveau. Lastig bespeelbaar, net irritant hard en met een militaire precisie.

ZAMI III zou ZAMI III echter niet zijn als zij tijdens de wedstrijd de bierpot ook al lekker aan het spekken was. Zo was het dit keer ook weer raak en lieten: Jaapie Vriesendorp, Wolfert Beekman en Van Hoogenhuyze jr. de hete kroketten uit hun handen kletteren. Onder leiding van Scipio (3 wickets), Michiel van Hoogenhuyze (2 wickets) en Bart Kuiperi (2 wickets) lukten het ons uiteindelijk om de mannen op een totaal te houden van 208. Naar de mening van velen toch een te hoog aantal, dus met enige teleurstelling zochten we de kleedkamers op.

Deze teleurstelling maakte echter snel plaats voor blijdschap toen we bij het buffet aankwamen. Waar het spel soms nog wel het een en ander te wensen over liet, was de lunch van wereldklasse. Na ons spreekwoordelijke buikje te hebben rond gegeten moest het in de tweede inning gaan gebeuren. Een respectabel totaal van 208 runs moest doorbroken worden. Als openingspaar van vandaag hadden Died en Wolfert de nobele taak gekregen om lang te blijven staan en aan een mooi totaal te bouwen. Dit liep echter iets anders dan verwacht en Died kon na 5 runs een plekje op de tribune in de zon uitzoeken. Toen gebeurde er iets waar de hele Diepput stiekem op had gehoopt. Olivier Klaus kwam het veld in en dat bleek een gouden combinatie met Wolfert te zijn. De chemie van vroeger tussen beiden is nog duidelijk aanwezig. Zo eindigde Olivier op een totaal van 48 runs en lukte het Wolfert om op een totaal te eindigen van 56 (!) runs.

Langzaam ontstond het geloof dat ZAMI III de titelkandidaat zou gaan verslaan. Saillant detail is nog dat Jaapie en Van Hoogenhuyze jr. als aangeschoten pluimvee naar de kant werden gestuurd. Beide heren 0 runs. Als batsman nummer 5 kwam Gisbert van Baalen in en zijn prestaties zijn ook niet onopgemerkt gebleven. Met uitmuntend prikwerk en een paar schitterende vieren wist hij de wedstrijd binnen te tikken en eindigde hij op een totaal van 45 not out. Het doek viel voor ZAMI II en de toch wel memorabele overwinning was in de tas.

Een prachtige dag, een geweldige pot en uiteindelijk was cricket de grote winnaar! Volgende week staat Hilversum op het programma en als wij net zo beslagen ten ijs komen als zondag weet ik zeker dat dit weer een glansrijke overwinning wordt.

En om dan toch weer even stil te staan bij die eigenzinnige Duke of Wellington: Ik zou iedereen willen oproepen om de komende week weer met net zoveel enthousiasme en fanatisme te komen trainen. Dit smaakt naar meer!

Mannen bedankt, en tot volgende week!