1) Kun je iets over jezelf vertellen?

Ik ben Ingeborg Abendanon, 51 jaar, getrouwd met David en moeder van Jaïr (16) en Noam (14). 

2) Op welke manier kennen de leden van de vereniging jou?

Ik sta zo vaak mogelijk langs de lijn om de wedstrijden van Jaïr en Noam te kijken en zo nu en dan pak ik een thuiswedstrijd van HVV 1 mee op zondag. Daarnaast kom je me tegen in de commissiekamer waar ik bij voorkeur de ‘early bird shift’ doe. Teams en scheidsrechters ontvangen en zorgen dat alles goed verloopt. 

3) In hoeverre had je gedacht dat deze Corona epidemie zo’n invloed zou hebben op het leven in Nederland in het algemeen en op sport en onze vereniging in het bijzonder?

Op zaterdag 7 maart draaide ik mijn shift in de commissiekamer en ik kan me eigenlijk niet herinneren of we het toen veel over het Coronavirus hebben gehad. Een week later ging Nederland op zondag in een intelligente lockdown en moesten ook sportverenigingen de poort sluiten. Bizar en onwerkelijk hoe de wereld in korte tijd zo kan veranderen. Dat het zo’n groot probleem zou worden, had ik eerlijk gezegd aan het begin van dit jaar niet zien aankomen. Wie wel eigenlijk? Inmiddels werk ik al 6,5 week vanuit huis en voorlopig zie ik daar nog geen verandering in komen. Het vele thuis zijn gaat prima en zolang deze maatregelen nodig zijn, zal ik ze ook volgen. Maar ik kijk er naar uit om straks weer aan de zijlijn te kunnen staan. Ik mis de voetbalzaterdagen enorm!

4) Wat doen jij en je eventuele naasten om de crisis het hoofd te bieden (sportief /  privé / zakelijk)?

Qua werk zit ik volop in de communicatie over het Coronavirus. Ik werk vier dagen per week als online editor bij de VNCI, de branchevereniging voor de chemische industrie. De chemie is een vitale sector en daar moet dus ‘gewoon’ doorgewerkt worden. Onze leden hebben vragen en de communicatie met hen gaat dus ook door. 

Met zijn allen thuis leren, leven en werken was wel even een omschakeling. Ik werk vaker vanuit huis, ook voor mijn eigen bedrijf dat ik naast mijn baan in de chemie run. Maar de jongens hadden eerst toch een soort vakantiegevoel. De school heeft het ongelooflijk goed opgepakt en binnen no time online onderwijs op poten gezet. Zo draaien ze een deel van de dag toch in een ritme en ik denk dat dat ook het beste is. Al was het maar dat ze niet zeven dagen in de week FIFA op de PlayStation gaan spelen. En met z’n allen thuis levert mij in elk geval weer veel inspiratie op voor mijn blog.

Wat sporten betreft zijn de jongens al snel over de teleurstelling heengestapt. Het is niet anders, zeiden ze. De één pakt regelmatig de fiets en de ander is serieus gaan hardlopen. Goed voor de conditie en even wat afleiding. Zelf heb ik ook de hardloopschoenen weer gepakt, maar voorlopig houdt een zere knie me wederom van de straat. Helaas. 

5) In hoeverre wijkt dat af van het leven wat je ervoor leidde?

De grootste omschakeling voor iedereen is dat je ineens met z’n allen bijna 24 uur per dag samen in huis bent. Maar laten we dat ook positief blijven zien, we hebben geweldig mooi weer gehad de afgelopen weken. Lunchen in de tuin met de zon op je hoofd, dat zijn toch de kleine dingen waar ik wel van geniet. Wat ik het moeilijkste vind na zoveel weken, is het feit dat ik de sociale contacten mis. Een kopje koffie met vriendinnen, een kletspraatje langs het voetbalveld, even op bezoek bij mijn moeder in Drenthe. En al die online vergaderingen, daar moest ik ook aan wennen. De techniek werkt prima, dat is het niet, maar ik mis de persoonlijke interactie met collega’s.

6) Op welke wijze zouden leden en andere betrokkenen bij de vereniging jou, andere leden of de club kunnen ondersteunen? 

Ik zie dit meer als iets wat we allemaal kunnen doen. Een financieel steuntje in de rug van een kleine ondernemer die je kent, plaatselijke initiatieven steunen, een boodschap doen voor iemand die dat zelf niet kan, je buren verrassen met een gebakje. Gelukkig zie ik dat veel om mij heen, er is meer solidariteit gekomen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, dus doe wat je kunt voor de mensen om je heen en help elkaar. 

7) Veel TV-programma’s grijpen deze tijd aan om stil te staan bij een gedenkwaardige gebeurtenis uit een (verder) verleden. Welke gebeurtenis op de club (sportief of anderszins) zou jij onder de aandacht willen brengen?

Ik heb als vrijwilliger twee keer mee mogen helpen aan het HVV Sterrentoernooi, maar ook dat feest ging dit jaar niet door. Een logische beslissing. Gooi die filmpjes en foto’s van voorgaande jaren nog maar een keer op social media. 

(noot webredactie: klik hier om de film van Sterrentoernooi 2018 van 2 jaar geleden nog een keer te bekijken en klik hier voor de editie van 2017)

8) Met wie zou jij het eerste drankje willen nuttigen wanneer het clubhuis weer wordt opengesteld? Waarom?

Ik zou met zoveel mensen een wijntje willen drinken, maar als ik moet kiezen? Dan ga ik gezellig met keeperstrainer Aad Buitendijk op een bankje zitten. Lekker zaniken met zijn twee. Ik ken niemand die zo fijn kan mopperen, heerlijk. Jaïr en Noam trainen beide bij hem. Ik mis zijn gebrul en gebrom. 

9) Heb je nog een algemene tip, advies of wijze raad aan onze leden en andere betrokkenen?  

Mijn tip is meteen ook mijn grootste ergernis: houd 1,5 meter afstand! Dat is niet voor niets. En als het Coronavirus over een tijdje onder controle is, dan hoop ik dat we ook wat vaker aan een ander denken die wel wat hulp kan gebruiken.