2008: het jaar dat de olieprijs voor het eerst de US$ 100-grens passeert, Barack Obama tijdens Amerikaanse presidentsverkiezingen als eerste de voorverkiezingen wint voor de Democratische Partij in Iowa en er in Georgië vervroegde presidentsverkiezingen zijn (na straatprotesten in november 2007). O, ja: de A37 wordt geopend en Sparta wordt 13e in de Eredivisie.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik, los van het laatste feit, de rest moest Googelen. Maar de zomer van 2008 heeft zich toch in mijn cortex genesteld. Het werd een geelzwarte cricketapotheose om nooit meer te vergeten.

Ook al hadden we dat seizoen een meer dan sterk team met onder meer de gebroeders Myburgh, Andrew Murphy, Bernard Loots en 2x Jonkman, toch gingen we de play-offs niet in als favoriet. Als underdog, dus. Een eerste obstakel was Excelsior ’20. Op Thurlede moest ‘even’ gewonnen worden om de finale te halen. If my memory serves me right, was Feiko Kloppenburg die dag zo ziek als een hond maar was met het bat meer dan belangrijk in de overwinning op de Schiedamse formatie. Een van de meest ongelooflijke zessen die op die wedstrijddag in de dying seconds werd geslagen, kwam van Loots’ bat. Met iemand op long off ging hij voor de bekende cover drive over deepward back square point off. Au sérieux: het scheelde niets of de bal was verdwenen in de handen van de fielder on long-off en hadden we de wedstrijd zeker verloren. Op de vraag waarom hij in GO DES NAAM toch het risico nam, was “I just kneeeeeeeeeeeeew” zijn antwoord. De rest is geschiedenis.

De finaledag was tegen Quick… op Quick. De Haantjes hadden het hele seizoen al gedomineerd en waren positief gestemd over het verloop van de aanstaande wedstrijd. Er werd door hen voor de vorm nog een aantal rijstpapiervliegers opgelaten om het team succes te wensen. Tegenwoordig zijn die dingen verboden: een regelrecht gevaar voor het milieu, de grootste veroorzaker van menig bosbrand, een ontregelden factor voor verkeer van en naar Rotterdam-The Hague Airport en zweefvliegtuigen in het bijzonder.

Ik herinner mij nog goed dat Tom de Grooth een bal over point voor vier cutte en samen met Stefan de basis vormde voor een aanzienlijk lastig te chasen totaal. Alleen Edgar Schiferli zorgde die wedstrijd met het bat nog voor wat perspiratie op onaangename plekken. Maar nadat het laatste wicket viel, kwam de Leeuw uit de kooi. We waren kampioen.

Dat kampioenschap ligt alweer 14 jaar achter ons. Niemand van die lichting speelt inmiddels meer in het eerste. De prijs van olie is nog steeds duur qua financieel geld, Fred Staal draagt nog steeds een hoedje (nu alleen met baard) en Sparta speelt weer/ nog steeds in de Eredivisie. Maar dat HCC wederom kampioen kan worden, is een feit. Dan moet er wel worden gewonnen van VCC… op VCC. Rijstpapierwaaiers zullen in Voorburg uit den boze zijn, maar verbale en geschreven aanmoedigingen never hurted anyone. Laat dit er een zijn.

Boris, als je dit leest tussen het trainen en ontspannen door: succes als aanvoerder. Je bent meer dan de leider in het veld! Aanstaande zaterdag wordt het op mid-on (waar een captain voor het totalübersicht veelal staat) een drukke bedoening. Je kunt deze stuurlui alleen niet zien, maar ze staan voor dat welbekende steuntje wel degelijk achter je. In de afgelopen wedstrijden hebben jullie laten zien dat er als eenheid is geopereerd. En dat was ‘in mijn tijd’ op die beruchte zomerse dag in Kijkduin niet anders.

Een advies: op een (Floris de) lange bal altijd naar voren. En om in de woorden van golfpsycholoog Bob Rotella te eindigen: “Whatever the outcome of the match, don’t let it infuence your day".

Go big boys!

Essie