Op zondag 11 september zijn we met twee gecombineerde teams van de U11 en U13 naar Rood en Wit gegaan om het seizoen af te sluiten met een groots opgezet toernooi. De jubilerende CTC De Flamingo’s organiseerden in Haarlem een T8 toernooi met zachte bal. Inzet was “De Vogel”, de felbegeerde prijs waar al in 1921 voor het eerst om werd gestreden en waar HCC door de jaren heen geregeld beslag op heeft weten te leggen.

Er was een grote opkomst en tussen 10 uur en half 5 moesten 25 wedstrijden parencricket van 8 overs per side worden afgewerkt. Dat was ambitieus en we liepen dus al voor de lunch tegen een flinke uitloop aan. Gelukkig was het prachtig weer, waardoor het geen straf was om pas na 18 uur wee richting Den Haag te vertrekken.

Team 1 speelde in een poule met Rood en Wit/MOP, VOC, Hilversum en Qui Vive 2. Team 2 zat in een poule met Bloemendaal/VRA, Excelsior ’20, Qui Vive 1 en HBS. Het concept was eenvoudig, 8 tegen 8, parencricket, EBAB (Everybody Bowls And Bats), elke batsman krijgt 6 ballen, uit = -3 runs. Kortom een soort VAC, dus dat hebben we bij HCC goed door. Team 2 werd geleid door Rob Bream en dat resulteerde in 4 overwinningen in de poule en daarmee plaatsing in de semi’s. Team 1 werd geleid door Gareth Mountain en Allard Korthals Altes. Ook team 1 wist zich met 4 overwinningen te plaatsen voor de semi’s. Bij beide teams was sprake van een echte teamprestatie, iedereen nam wickets, hield vangen vast en hield boundaries tegen op de kleine veldjes. Natuurlijk sloegen de ‘grote’ jongens soms makkelijker een 4 of een 6, maar ook zij gingen allemaal wel een keertje uit omdat ze de bal wel even voor 6 zouden slaan.

Beide teams in de semi’s, een HCC finale was in zicht.

Het liep een klein beetje anders, team 1 ging in de semi’s hard onderuit. De vermoeidheid had toegeslagen en tegen Qui Vive werd vooral een aantal ‘tip and run’ run-outs ons fataal. We gingen veel te vaak uit, waardoor de netto score voor Qui Vive een eenvoudige prooi bleek.

Op het andere veld leek HBS aan het langste eind te trekken totdat Sjoerd Wiesmeier in zijn over 32 runs maakte (6-6-6-2-6-6). HCC in de finale tegen Qui Vive, de strijd om het brons ging tussen team 1 en HBS. HBS mocht eerst batten en zette een hoge score neer, een flinke zessen en vieren en nauwelijks puntaftrek. HCC is eigenlijk nooit in de buurt gekomen van het totaal en moest genoegen nemen met plek 4.

De finale tussen team 2 en Qui Vive was een spannende wedstrijd waar beide partijen vooral tijdens het fielden vaak uitbundig vierden dat er weer 3 runs waren afgesnoept van het totaal van de battende partij. Uiteindelijk ging Qui Vive er met de winst vandoor. HCC 2 moest genoegen nemen met de 2^e plaats.

Sjoerd won nog wel de prijs voor de batsman van het toernooi.