Terwijl zij nog onwennig uit de startblokken moesten komen, waren wij met onze derde wedstrijd op rij al helemaal in het ritme. Dat begon in ieder geval al goed om mee te intimideren :-)

We stonden gezellig met het andere damesteam op de glazen banen. Helaas geen thuisvoordeel wat dat betreft maar wel leuk kijken zo. 

De sfeer zat er goed in! Het wisselde van lachen, gieren, brullen tot een vreselijk snijdende wedstrijdspanning. 

Roos maakte er direct een superspannende pot van. Tenminste, bij het publiek gierden de zenuwen al door de keel, maar Roos bleef oh zo 'boelkloedig'. Zeker nadat haar iets meer agressiviteit werd aangeraden, waren haar lage harde drives dodelijk. Bij Roos was vooral het enorme plezier van haar gezicht af te lezen, prachtig! Want wat is ze blij dat ze na een heel seizoen alleen maar aan te hebben gemoedigd, nu zelf weer op de baan staat. Hoogtepunt van de avond was dan ook haar vreugdedansje op de baan nadat ze toch maar mooi haar eerste winst van het seizoen had binnengesleept met 3-2.  

Daarna mocht Cocky voor de zoveelste keer tegen Astrid spelen. Als je zo vaak tegen elkaar speelt, gaat 'het koppie' een grote rol spelen, blijkt...De eerste game werd wat afgeleid door de scheids, maar de 2de en 3de game 'was het klaar' en kwam Cocky heerlijk overtuigd op dreef. Echt zoals we haar kennen, rende ze als een paard zo hard, wist niet van opgeven en stuurde de bal vanaf de T precies daar waar ze 'm hebben wilde. 2-1 voor, maar dan? 'De man met de hamer' kwam, haar 'angstgegner' drong zich steeds manifester aan haar op en zoog helaas de overtuiging uit Cocky. Het werd ondanks de zwaar bevochten wedstrijd 2-3.  

Vervolgens mocht Lieke tegen de ook voor haar zo bekende Mijnie. Zij nam de nodige zenuwen en onrust mee de baan op. Het was lastig om niet meegetrokken te worden in deze 'wilde' aura van hier tot ginter. Pas tegen het einde van de wedstrijd werden Lieke en Mijnie allebei iets rustiger, maakten minder fouten, werd het closer en begon het als squash te voelen. Ook bleek maar weer eens hoe belangrijk het is om een simpel maar doeltreffend strijdplan vantevoren te hebben. Met dank aan Carl, kreeg Mijnie op de beslissende momenten een effectieve drive of drop op haar backhand om haar oren. Resultaat: 3-0.  

Last but not least trad Petra aan tegen een voor haar onbekende tegenstandster. Direct de 1ste game speelde Petra super beheerst. Ons 'dieseltje' was toch maar mooi vanaf het begin op gang :-) De 2de game maakte Petra het iets spannender, maar trok ze deze toch mentaal sterk naar zich toe. De laatste game liet niets aan duidelijkheid te wensen over: 'Petra rules'. Met haar beruchte harde, lage crosscourts walste ze over haar tegenstandster heen die geen tijd kreeg om zichzelf te herpakken. Een overtuigde 3-0 winst!

Dames 1 heeft een grote sprong omhoog gemaakt nu met maar liefst 35 punten uit 3 wedstrijden. Eens kijken wie ons nog weet in te halen.....