Een week geleden nog maar moest HCC nog zijn meerdere erkennen in Quick. De verslaggever vond die nederlaag onnodig omdat HCC zich eigenlijk te kort deed, maar Quick was toen gewoon beter.

Of deze stukje gelezen worden of niet: er stond een ander gemotiveerd HCC op –ditmaal- het kunstgrasveld. Na 20 overs was de herziene telling 176. Sebo Hammer ditmaal 20, Justin Trijzelaar 32 retired, Daan Eversdijk 30 retired en Pepijn van Leeuwen net geen 10 not out. De no-balls overtroffen de wides en leverden in totaal een ‘ nuttige’ bijdrage van 65 runs. Jensen van Quick nam de enige 3 wickets.

Benjamin Marey ging op de eerste bal uit: de bal bleef laag, stuiterde misschien wat veel en het humeur van Benjamin daalde spontaan mee. Als openingsbowler nam hij echter onmiddellijk sportieve wraak en Jensen, een week geleden goed voor plus 30 runs in een paar ballen, kon vertrekken voor 0 (that’s cricket) en had moeite om aan de kant zijn teleurstelling te beheersen (that’s not cricket). Het blijft een leerproces…

HCC ging onverdroten door: Benjamin nog een wicket, Mees van Tielraden 2 wickets, de bowlers ondertussen geholpen door 2 vangen van wicketkeeper Sebo Hammer, Daan Eversdijk een wicket, Pepijn van Leeuwen (U weet nog wel: de off-spinner in de dop) een wicket en Justin Trijzelaar ook nog een wicket, maar toen was het eigenlijk al klaar. Quick, geen schim van de ploeg van een week geleden, stopte er mee, 51 runs all out en benutte de resterende oefen-overs niet meer.

Meer runs maken en veel minder wides en no-balls bowlen en messcherp fielden: hoe simpel kan het cricketspel zijn en zo is de nederlaag van de week geleden op sportieve wijze gewroken; zo hoort het en ons eerste team kan daar een voorbeeld aan nemen.

Na afloop de als altijd goed verzorgde lunch door de U12-2 moeders,

Volgende week weer een kruisfinale; tegen wie oh wie?