Engeland uit, altijd lastig. En dat bleek al op de heenweg waar de vijf (!) auto’s, verspreid over 2 boten, de overtocht vanuit Calais waagden. Eén auto probeerde nog vanuit Duinkerken te boarden, maar nam toch maar een boot later en was daardoor te laat op het verzamelpunt: de pub in Smarden (Dick of the Day ging dan ook naar de navigator Bennett ). Engeland uit, altijd lastig, bleek ook in de eerste twee wedstrijden, die beide eerst battend verloren gingen.

Voor het pittoreske pavilion van Smarden CC legden we nog wel een acceptabele 190 runs neer in 35 overs. De opening van Jart (46) en Paul (70, Man of the Match) was tops, daarna roerde alleen Jan zijn staart (38). De gentlemen of Smarden lieten zien hoe je op een langzaam wicket moet batten en stevenden snel op het target af, om aan het einde wat gas terug te nemen, naar het leek om ons te vermoeien voor de volgende wedstrijden. Bowlend was er succes voor JJ Singh (2 voor 22 uit 3), Jan Nuijten (1 voor 26 uit 5) en Paul Bennett (1 voor 35 uit 7).

De Haagse Baggah (mud from the canals in The Hague) smaakte er na afloop niet minder om.

Na de typical English breakfast, zwembad, spa, stoombad en hot stone in het prima hotel Ashford Int., leken wij als herboren op het monumentale veld van Bilsington (aan de Rucking Road). Leken, want allereest kwam de equipe Muis/HJ een uur na aanvang aanrijden, zij deden 2 uur over het kwartiertje rijden vanuit Ashford. Zij hadden op verzoek van HJ de butterfly track gevolgd en de Britse Yellow Black Noon butterfly bleek lastig te vinden en bovendien had HJ geen rekening gehouden met het tijdverschil; de Noon Butterfly laat zich nl. alleen rondom noon zien, maar dan wel Engelse tijd. Toch kreeg Muis de DoD hiervoor. Hoe dan ook, we leken dus herboren, maar waren het niet. 166 runs in 40 overs is te weinig op het geaccidenteerde veld met een korte boundary aan een zijde. Alleen John Verschragen (28), Paul Bennett (31, hiermee MoM) en Jan Nuijten (27)  hadden runs. Ondanks voortreffelijk bowlen van Paul Tops (2 voor 7 in 7), Frank Durville (0 voor 2 in 3) en atletische vangen van Martijn Bordewijk en John Verschragen strompelden en hinkten we lichamelijk gebroken het veld af.

De derde innings werd echter ruimschoots door HCC gewonnen, al toonde Bilsington zich een voortreffelijk gastheer en bleven zij nog lang in de pub, totdat hun eigen fles Haagse Baggah op was. Zij konden niet voorkomen dat wij de plaatselijke Elvis meenamen naar de Comedy Night in het hotel, waar het nog lang onrustig bleef en gastspeler Denis zich met een radslag beweeglijker toonde dan op het cricketveld, naar wat later bleek de perfecte voorbereiding op de 3^e wedstrijd op rij …

Op onze derde dag traden we aan tegen Pluckley CC. Opnieuw een Agatha Christie-achtige setting. Pittoresk oud dorpje met een hobbelig weiland omgetoverd tot prima cricketveld. Snelste weg naar het veld was door de achtertuin van de plaatselijke pub.

Na twee (net) verloren wedstrijden moesten we deze wedstrijd wel winnen. Gezelligheid is belangrijk maar je bent per slot van rekening een sportploeg. Wellicht daarom dat we met een groot fanatisme begonnen met batten. En dat leverde een waar feest op. Goede bijdragen van Paul Tops (29) en Paul Bennett (26). Maar er was deze dag maar één ware meester - onze captain Jan Nuijten. Helemaal gek sloeg hij de tegenstander, hun captain liep zelfs in woede van het veld af, en het eindigde met een 105 not out. Respect alom.

Nadat Jan door middel van een infuus, een zuurstof kapje en een typisch Engelse lunch weer wat was bijgekomen, begonnen we met de aanval. En ook daarmee maakten we het de tegenstander erg lastig. Loopwonder JJ hield vele boundaries tegen. Voortreffelijk bowlen van Martijn Bordewijk (22 runs tegen in 8 overs), Paul Tops (2 voor 16 uit 8), Paul Bennett (32 runs tegen in 8 overs)  en Wouter Buwalda (3 voor 46 uit 8). Dat goede bowlen was ondertussen ook wel nodig omdat de helft van de spelers kampte met blessures - zware hoofdpijn, gescheurde spieren, troebel zicht en heimwee.

Na afloop opnieuw feest. Na de White Horse Pub en de Flying Horse Pub nu in de Black Horse Pub. Daags na de wedstrijd kwam er een verzoek van Pluckley CC of ze volgend jaar in Den Haag op bezoek mochten komen. Revanche?

Dank aan Wouter voor zijn voorbereidingen en aan John voor zijn lokale kennis.