Jongens van 13 en 14 jaar zijn geen kleine kinderen meer. De meesten hebben niet meer de illusie dat ze ooit nog voor Ajax of Feyenoord zullen spelen - al zijn hun vaders vaak minder realistisch. Dat ze nog op voetbal zitten en hun best doen komt dus vooral omdat ze er plezier in hebben.

En dat hebben we gezien bij het wedstrijdje tussen twee teams (Geel tegen Zwart) - samengesteld uit de O13-1 en de O14-1. Natuurlijk was dit niet voor het echie, maar bij gebrek aan een echte competitie natuurlijk heel prettig. Want welke ouder is er niet blij dat hun zoontje naast drie keer per week trainen ook op zaterdag lekker voetbalt - in deze barre coronatijden.

De jongens hadden er dus echt zin in, lekker op kunstgras, met twee topcoaches (Prince en Joppe) langs de zijlijn, en ook de scheidsrechter begon vol goede moed.

Vanaf het begin golfde het spel heen en weer - briljante acties werden afgewisseld met knullige fouten. Dit leidde al snel tot een penalty voor Geel - die jammerlijk werd gemist (binnenkant paal). Aangemoedigd door de coaches werd er nog wat extra gas gegeven. Zo werd er flink meegekanteld, werd het veld voortdurend groter en kleiner gemaakt en werd er serieus aan Gegenpressing gedaan.

Een fantastisch schot van wel 35 meter van Olivier (van O14-1) knalde tegen de lat en werd door Rafael (van O13-1) in de rebound in het doel gekopt. 1-0 voor Zwart.
Gelukkig trokken de jongens zich er niks van aan. Vrolijk combinerend en flink tackelend gingen ze de strijd aan.

Na deze tegenslag voor Geel scoorde Zwart 2-0 en besloot coach Joppe tot een Haags kwartiertje. Met de moed der wanhoop joeg Geel op de Anschlusstor - die uiteindelijk vijf minuten voor tijd werd gescoord. Nog vele kansen volgden voor Geel maar het mocht niet meer baten.

De jongens waren een paar uur van de straat en niet achter hun Playstations. En HVV heeft weer gewonnen - en daar gaat het tenslotte om.