Veel hoogte- en dieptepunten, maar uiteindelijk een schitterend resultaat na een zwaarbeladen seizoen. Wij nemen jullie graag nog één keer mee op onze weg naar het landskampioenschap!

Het seizoen begon dit jaar uit op Sparta, de eerste wedstrijd is natuurlijk altijd lastig omdat je nog niet zo goed weet wat je moet verwachten van de tegenstander, of je voorbereiding goed genoeg was en hoe goed je overseas spelers eigenlijk zijn. Met Zac Worden en Tim Pringle in de gelederen werd er makkelijk gewonnen in Capelle – en gelijk de eerste century van Tonny sinds 2017! Het begin van het seizoen was vrij wisselvallig, verlies bij Punjab, winst bij Kampong, verlies bij HBS. De belangrijke potten werden tot nu toe verloren, maar toen kwam er een sterke reeks met 3 winstpartijen op rij, ACC, Sparta en het sterke Punjab werden allemaal overtuigend verslagen en de sfeer in de kleedkamer was ontzettend goed bij de mannen. Na een klein slippertje tegen Kampong thuis en de enige verregende thuis wedstrijd van het jaar tegen HBS werd het eerste deel van het seizoen overtuigend afgesloten tegen ACC en eindigden we op een verdiende derde plaats in groep A, wat betekende dat we door gingen naar de kampioenspoule.

Vanaf midden juni stond er een maand lang T20’s op het programma. Het type spel waar HCC het eigenlijk nooit echt van moet hebben en nooit echt serieus neemt. Dit jaar was dat anders. Na een gunstige loting werd HCC tweede onder ACC (met gelijk aantal punten) en boven Quick en Qui Vive met 8 punten uit 6 wedstrijden. Hieruit volgde een qualifier voor de finale dag tegen de grote rivaal van dit seizoen: VCC. Op het hybride wicket werd de eerste clash van uiteindelijk 5 wedstrijden tegen de Voorburgers gewonnen op de oh zo beroemde laatste bal met Reinier Bijloos die Bas de Leede voor 4 sloeg. Hiermee had HCC zich gekwalificeerd voor de finale dag op Excelsior.

Deze finale dag liep niet zoals gepland en werd in de halve finale al vrij dik verloren van Excelsior, die uiteindelijk de finale verloren van de inmiddels toch wel T20 specialisten VOC.

Terug naar 50 over cricket, waar we ons dus hadden gekwalificeerd voor de kampioenspoule samen met Punjab en HBS uit groep A en VCC, Excelsior en VRA uit groep B. Top 4 was het doel, want zo kon je je kwalificeren voor eventuele finales - maar omdat je je punten uit het eerdere deel van de topklasse meenam begonnen we op een moeilijke positie: 5e. Na een eerste verlies partij thuis tegen VCC moesten er dus flink wat wedstrijden gewonnen worden. En dat lukte. VRA uit verregende en daarna werd maar liefst 4 keer achter elkaar gewonnen: Excelsior thuis in een bloedstollend einde met opnieuw een century van Tonny, VCC werd in Voorburg vermorzeld, VRA werd thuis belangrijk verslagen en ook uit op Excelsior werd er met een hoge standard cricket overtuigend gewonnen. 2e geëindigd!

Dit betekende een dubbele kans op een plek in de finale met als eerste kans VCC uit. Na een sterk begin met de bal kwam VCC goed terug met een paar belangrijke partnerships en eindigde ze uiteindelijk op 234/6. Goede score, maar zeker te doen op dat snelle veld dachten onze batters. Nadat Damian op de tweede bal van de innings terug aan de kant zat kwam er een waanzinnig 146 run partnership van Tonny en Zac en konden we op 148/2 de finale al ruiken. Na een combinatie van een aantal ongelukkige wickets en slecht batten trokken we toch aan het kortste eind en strandden we op 220 all out. Helaas was het niet gelukt, maar gelukkig hadden we nog een tweede kans, de dag erna een do or die wedstrijd thuis op de prachtige Diepput tegen de eeuwige vijand HBS.

HBS had veel zelfvertrouwen na hun winstpartij uit op Excelsior en bij HCC in de kleedkamer merkte je dat er nog iets dwars zat van de wedstrijd de dag er voor - hoe kon het nou toch dat we in die positie het weg gaven - wie zijn schuld was het - was het dan allemaal voor niets? Dit alles maakte allemaal niks meer uit en moest aan de kant geschoven worden. We keken elkaar goed in de ogen aan zeiden dat we absoluut niet door de kraaien, op eigen veld(!) uitgeschakeld gingen worden.

Na een gewonnen toss gingen we eerst batten en maakten we een score waarvan we wisten dat we dat konden verdedigen: 206 all out. Een sterke start van HBS zorgden voor wat zenuwen over het hele terrein, de tribune en het terras begonnen langzaam vol te raken toen Hidde eindelijk het wicket van Barresi (50 runs) wist te pakken. Op 150 voor 6 na 39 overs was dit dan toch de wedstrijd?! Het antwoord was een dikke vette nee. Na eerst een partnership tussen de fantastisch battende Julian de Mey en Kyle Klein – en erna Julian en Ferdi Vink had HBS 10 runs nodig uit de laatste 2 overs. Jan-Wieger Overdijk bowlde de 49e over en wetende dat Hidde de laatste zou bowlen, vroeg die zijn broertje om 5 runs over te houden. Dit deed broertje lief dan ook en schreeuwde na zijn geweldige over nog even vanaf de sweeper boundary “Je wilde 5 runs?! Hier heb je ze, nu afmaken ook!” De 50e over werd er een die elke HCC’er de komende jaren, misschien wel tientallen jaren nog een warm hart gaat toedragen. 5 runs om te verdedigen met dangerman Julian aan strike: puntje, wicket, wicket, single, puntje, 4 nodig van de laatste bal…….. wicket. Waanzinnig! Hoe dan?! De winst werd groots gevierd en de blijdschap was enorm. Maar we waren nog niet klaar.

6 dagen later traden we aan voor de vijfde en laatste clash van het seizoen tegen VCC: de finale van de topklasse, nog altijd bizar! Het had wat geregend in de nacht en na een gewonnen toss gingen we eerst batten in een 46 over wedstrijd. Met veel zelfvertrouwen en geloof stapten Tonny en Damian voor de laatste keer samen het veld in maar een ergere start kon niet: over 0.1 Damian bowled op Viv Kingma. Het zal toch niet? Nadat ook Tonny voor weinig aan de kant zat werden de gezichten toch een beetje somber. Er moest opgestaan worden. Captain Boris en overseas speler Zac zorgden voor een eerste fight back. Na een partnership van 60 mochten ze vrij snel achter elkaar gaan douchen en kwamen Hidde en Tim samen op de mat te staan. Dit bleek het winnende partnership te gaan worden, na een 108-run partnership ging Hidde uit op 52 runs uit 51 ballen en eindige Tim Pringle op een prachtige 64 not out uit 68 ballen. 200/5 na onze 46 overs, perfect dachten we.

Wat ook werd genoemd vooraf gaande aan de wedstrijd tegen HBS was “We willen toch niet dat dit de laatste wedstrijd is die we met onze ‘rooie’ Rein spelen?!” Gelukkig werd dat niet het geval en konden we Reinier Bijloos met een prachtige laatste wedstrijd zijn carrière laten afsluiten. Zenuwachtig mocht Reinier aantreden aan de eerste over van de innings. Na 5 runs tegen te krijgen in zijn eerste, werd zijn tweede over een game changing over: het ontzettend belangrijke wicket van André Malan werd gepakt en 3 ballen later mocht ook Hingorani zijn spullen gaan inpakken. Wat een start!

Eigenlijk zat er in ons hoofd maar 1 gedachte rond te spoken: hoe krijgen we Bas de Leede uit? Bas had voor deze wedstrijd in de drie 50 over wedstrijden tegen ons 196 runs gemaakt. Hoe dan?

Clayton had het antwoord in de 24e over, nadat Musa een bal recht naar Clayton op point sloeg, riep Musa ja en hier was dan zo’n halve kans om het wicket van Bas te pakken. No where near de crease gooide Clayton recht op middle stump en was Bas run out voor 26 runs. Hierna werd er met slimme plannen, sterk bowlen en goed fielden een hoog totaal opgebouwd voor de broertjes Ahmad in de laatste paar overs. Musa maakte er nog 75, maar deed daar eigenlijk te lang over, met als resultaat dat VCC 37 runs nodig had uit de laatste 3 overs met maar 4 wickets in handen. Hidde en Tim zorgden voor 3 geweldige laatste overs en zo werd er gewonnen met 12 runs. We zijn kampioen. We hebben de topklasse gewonnen. We zijn het beste team in Nederland. En dat voor het eerst sinds 2008. Het heeft even geduurd, maar de beker is weer terug waar die hoort. De vitrines in het clubhuis op De Diepput, het hol van de leeuw.

Bij deze wil ik graag namens alle leden van HCC1 iedereen bedanken die in dit prachtige seizoen langs het touw heeft gestaan. Ons bestuur, alle balsponsoren en uiteraard ook de leden van de Club van 6 in het speciaal. Wij hebben onwijs genoten van dit seizoen en hopelijk hebben jullie dat ook gedaan.

Sportieve groet,

Boris Gorlee