Normaliter speelt in dat team de zoon van onze oudste  verdediger Jan van Dongen(68), maar junior was dit keer verhinderd door een blessure.
Desalniettemin was TOGB 5 veel te sterk voor ons en dat hebben we geweten.
Toon van Ginkel mocht in de eerste helft keepen en had het niet naar zijn zin.
Hij kon al drie keer de bal uit het net halen, voordat Marcel Verheul eindelijk iets terug kon doen door na een prima interceptie de 1-3 aan te tekenen.
Daarna werd het al gauw 1-4 en in de rust werd Toon vervangen door Gijs Sciarone en stond Constant van Nispen zijn plaats af aan Kees Lina.
Met Jaap Vrolijk op het middenveld en Edwin Bak als rechterspits werden de HVV-veteranen af en toe best gevaarlijk, maar schoten op het doel van Louwrens Schaaphok en Edwin werden door de TOGB-goallie knap gekeerd.
Albert van Vianen meende als onpartijdige scheidsrechter aan de B-veteranen een penalty te moeten toekennen, toen Edwin na een lange solo met een eenvoudige schouderduw in het strafschopgebied gevloerd werd, maar Louwrens was zo sportief om de bal zachtjes in de handen van de TOGB-keeper te schieten.
Daarna werd het, ondanks enkele goede reddingen van Gijs, toch nog 1-5, 1-6 en 1-7 en toen floot Albert eindelijk voor het einde van de wedstrijd.
De borrel en het diner na afloop buiten en in het Paviljoen waren heel gezellig en gevreesd moet worden dat deze wedstrijd toch jaarlijks een vervolg zal krijgen.

Drie dagen later moest de selectie al weer aan de bak en dat op het traditionele Graaf Willem II VAC Ridder toernooi.
Onze eerste wedstrijd van 20 minuten speelden wij tegen ODB en dat ging voortreffelijk.
Binnen de kortste keren stonden wij met 3-0 voor door doelpunten van Marcel Verheul, Kees Lina en Rik Bekkers. 
Daarna verslapten wij en kwam de tegenstander knap terug tot 3-2, maar gelukkig was het niet al te lang daarna tijd.
Vervolgens ontmoetten wij het achtste elftal van Graaf Willem II VAC en die tegenstander werd met 4-0 aan de kant gezet door goals van Louwrens, Rik en Marcel(2x).
In, wat later bleek, onze laatste wedstrijd traden wij opnieuw aan tegen ODB en dit keer werd het 2-0 door goals van Marcel en Kees.
Omdat het team van Graaf Willem telkens het onderbezette team van ODB had geholpen met extra spelers was men daar niet meer in voor een wedstrijd tegen ons en dus werd dankbaar koers gezet naar het terras bij het clubhuis en konden we het eerste biertje achterover klokken.
Daarna volgden nog meer biertjes, werd er vlug verkleed en vervolgens konden we genieten van een prima barbecue met sateetjes en salade(en nog meer bier).
Al met al waren wij dus overtuigend de groepswinnaar geworden in onze poule en dat stemde tot tevredenheid.
Volgend jaar doen we zeker weer mee !

Op zaterdag 15 september jl. was het tijd voor onze eerste reguliere thuiswedstrijd en dat tegen het Haagse Quick.
Wij kwamen een man tekort, maar Dirk, de zoon van Kees Lina, was zo vriendelijk om bij ons in te vallen.
Toon keepte de eerste helft en moest twee keer vissen : één keer door een prachtige lob van de Quick-spits en een tweede keer na een schuiver in de linker beneden-hoek(0-2).
Wij speelden niet best en het was eigenlijk nog een wonder dat het tot het rustsignaal van scheidsrechter Edwin Bak bij die twee tegengoals bleef.
Na de rust ging Rik Bekkers eruit en kwam Marcel Verheul erin om onze aanval te versterken, Dirk Lina wisselde met zijn vader Kees op het middenveld, Jelle van den Berg ging in de goal staan en Toon werd tot rechtsbuiten gepromoveerd.
Ondanks al die tactische veranderingen was het Quick dat als eerste weer scoorde en de 0-3 aantekende.
Daarna ging het bij ons echter beduidend beter en binnen de kortste keren scoorde Marcel 1-3 en even later zelfs de 2-3.
Vlak voor tijd werd Marcel in het strafschopgebied van Quick onderuit gehaald, hij verzilverde de penalty en scoorde daarmee dus een echte hattrick(3-3).
Vervolgens werd afgefloten en was het na de douches tijd voor veel biertjes en wat minder hapjes op het terras voor de clubhuistent.

Op 7 oktober jl. was het weer tijd voor de Clash of the Titans, oftewel de wedstrijd tussen de B-veteranen en de mannen van Oud HVV 7.
Hugo van der Mark had alles tot in de puntjes geregeld en zo stonden 11 + 2 B-veteranen(met gastspeler Ton Levert) en 11 +3 Oud HVV 7 spelers klaar om er onder leiding van scheidsrechter Frank Durville iets van te maken.
Dat lukte wonderwel en over en weer werd de ene na de andere aanval gestart en gestopt.
Louwrens Schaaphok opende de score door voor de B-veteranen van afsand met een magnifique diagonaal de Oud HVV7 keeper Willem Winckel te verschalken(1-0).
Kort daarna trapte B-keeper Toon van Ginkel de bal per ongeluk uit naar tegenstander Harry Tels en deze lobte de bal meteen terug(1-1).
Over en weer werden nog enkele kansen verprutst en toen floot Frank het rustsignaal.
Na de korte pauze kwamen er kansen voor zowel de B-veteranen als het team van Oud HVV 7.
Joop van der Blij werd enkele keren gestuit door Willem en Toon dook een inzet van Paul Felten uit de linkerhoek.
Daarna was het Joop die voor de winnende zorgde door, na in eerste instantie door Willem gestuit te zijn, bijna vanaf de achterlijn toch de 2-1 in te tikken.
Een poeier van Edwin Bak werd door Toon nog goed weggestompd en zo bleef het 2-1 voor de B-veteranen.
Na afloop werd er gezellig geborreld in het Paviljoen en vervolgens werd genoten van een driegangendiner dat door Danny en zijn mannen geserveerd werd.
Na speeches van Hugo van der Mark en Albert van Vianen en de uitreiking van de zilveren en gouden wandelstok aan resp. teamcaptain Jelle van den Berg en teamlid Toon van Ginkel was het tijd om afscheid te nemen en om elkaar plechtig te beloven er volgend jaar ook weer bij te zijn.

Op zaterdag 1 december jl. kwamen de voetballende hockeyers van HDM. op bezoek op de Diepput.
Edwin van der Heide had er elf bij elkaar gesprokkeld en dat ondanks enkele late afzeggingen.
Tegen half vijf konden we op het derde veld terecht, waar de groepsfoto mislukte omdat de batterijen van het groepsfototoestel leeg waren.
Arnout van Lawick floot de eerste helft en deed dat gedecideerd, want ook als sprake was van een corner voor HDM gaf hij een doeltrap voor HVV.
Hoewel de B-veteranen over het algemeen gevaarlijker waren dan de gasten scoorde toch de tegenstander als eerste.
Een voorzet van links klutste tussen laatste man Jan van Dongen en de HDM.-spits en deze had daarna de bal voor het intikken(0-1).
Dat was ook de ruststand, want voorin konden wij niet echt een vuist maken.
Bob Basart nam in de tweede helft aan de zijlijn plaats en Arnout kwam erin en ging linksbuiten spelen.
Een HDM-supporter was zo vriendelijk om als fluitist de tweede helft voor zijn rekening te nemen.
Uit een mooie aanval over rechts scoorde Kees Lina de gelijkmaker, na een perfecte voorzet van Freek Segers(1-1).
Joop van der Blij en Louwrens Schaaphok probeerden het nog met afstandsschoten, maar die leverden geen doelpunt op.
Uit een corner van Louwrens stompte de overigens bekwaam keepende HDM-doelman de bal in zijn eigen doel, al werd hij daarbij door een duwtje van Joop wel geholpen(2-1).
Onze nieuwe Engelse aanwinst Tony Roake toonde zich een ijverige middenvelder en een welkome aanvulling in de middelste linie.
Na de wedstrijd werd er nog gezellig nagepraat in ons nieuwe clubhuis en werd alvast een afspraak gemaakt voor een returnmatch, die dan waarschijnlijk weer op de Diepput zal plaats vinden.

Op de avond van woensdag 12 december jl. kwam het HBS-team van Willem Jongebreur tegen ons spelen.
Zij trainen slechts één keer in de week terwijl wij twee keer in de week trainen, maar helaas bleek dat geen verschil te maken.
In de eerste helft floot Frank Schaaphok en zaten Jelle van den Berg, Tony Roake, Constant van Nispen, Jan Willem Meerwaldt en Jan Ebel van der Veen op de reservebank.
HBS opende al snel de score doordat keeper Toon van Ginkel een dwarrelend schot van Willem verkeerd beoordeelde(0-1).
Kort daarna miste de achterhoede een indraaiende voorzet, die vervolgens werd ingetikt(0-2).
Nog voor rust werd het 0-3 doordat de HBS-spits een door ausputzer Jan van Dongen gemiste bal kon inschieten.
Onze voorwaartsen(Harry Tels, Louwrens Schaaphok en Edwin Bak) konden helaas niets terugdoen en het middenveld(Kees Lina, Rik Bekkers en Freek Segers) sjouwde zich een breuk om de gaten te dichten.
De achterhoede, bestaande uit Jan van Dongen, Hugo van der Mark, Theo de Natris en Bob Basart(gemiddelde leeftijd 60 +), had meer dan de handen vol aan de voorwaartsen van HBS.
Na de korte rust kwam Jan Willem Meerwaldt erin als vervanger van Toon en Frank Schaaphok, Jelle van den Berg, Tony Roake, Constant van Nispen kwamen erin als vervanger van Jan van Dongen, Freek Segers, Edwin Bak en Harry Tels.
Kees Lina nam de fluit over en Toon ging rechtsbuiten spelen.
In die tweede helft ging het beter, vooral omdat Frank goed doorschoof naar het middenveld, waardoor wij meer druk konden zetten.
Jan Willem maakte een foutje bij het uitverdedigen waardoor het 0-4 werd en kort voor tijd werd de achterhoede nog verrast door een snelle counter van HBS(0-5).
Daar tegenover stonden slechts enkele kansjes van onze voorhoede en dus was het een terechte uitslag.
De borrel en de indonesische maaltijd van Ton gingen er bij ons en de HBS-ers in als koek en de sfeer in de derde helft was voortreffelijk.
Er zal ongetwijfeld een herkansing voor ons volgen.

Op Nieuwjaarsdag, dat dit jaar een dinsdag was, werd aangetreden tegen de hockeyers van Klein Zwitserland.
Maarten van Grimbergen had geprobeerd om de oudere jongeren van zijn club samen te krijgen, maar dat was maar heel beperkt gelukt en dus had hij een beroep moeten doen op spelers uit zijn 35+ veteranenteam.
Daardoor stonden er een team van vijftig plussers(HVV) en een team van veertig plussers(KZ) tegenover elkaar en dat hebben wij geweten.
De ene na de andere KZ-aanval kwam op ons af en na toen minuten stonden we al op achterstand(0-1).
Gaandeweg werd er echter beter verdedigd en onze achterste linie, met Diederik Kalis als laatste man en Edwin Bak als voorstopper, kon veel van de KZ-aanvallen onschadelijk maken.
Van onze aanvallers had KZ-keeper Floris Schutter minder te vrezen, al kregen Rik Bekkers en Kees Lina wel een kans op de gelijkmaker.
Met de 0-1 stand werd de rust gehaald en werden er ook enkele geblesseerde spelers gewisseld.
In de tweede helft scoorde KZ een buitenspeldoelpunt, dat helaas door de verder goed leidende Peter Hodes werd goedgekeurd omdat de KZ-grensrechter aan onze kant(!) ook niet gevlagd had(0-2).
Tony Roake had voor een tegendoelpunt kunnen zorgen, na een prima voorzet van Freek Segers, maar zijn schot ging net naast.
Een prachtige pass van Albert van Vianen op Freek werd door de laatste bekwaam afgerond en toen begonnen wij er weer in te geloven(1-2).
Tien minuten voor tijd kreeg Kees Lina de bal, haalde met links verwoestend uit en zag tot zijn en onze opluchting de bal in de linker benedenhoek van het KZ doel verdwijnen(2-2).
In die laatste tien minuten kwam we nog een keer goed weg toen de KZ spits de bal tegen de lat schoot, maar na het laatste fluitsignaal was de beproeving dan eindelijk voorbij.
Na de wedstrijd telden wij zelfs vijf geblesseerden, t.w. Louwrens Schaaphok(kuit), Freek Segers(knie), Diederik Kalis(dijbeen), Rik Bekkers(hamstring) en Bob Basart(lies), ook een teken dat wij alles gegeven hadden.
De borrel na afloop was bijzonder geanimeerd, zoals altijd eigenlijk

Op woensdagavond 9 januari 2008 kwamen de mannen van de Haagse Recherche op bezoek op de Diepput.
Jelle van den Berg had al zijn organisatorische talenten in de strijd moeten gooien, want diezelfde avond speelden jonge meisjes van ADO tegen HVV B1 en dat betekende dat veld twee die avond bezet was.
Daardoor bleef alleen veld drie beschikbaar voor zowel de A als de B veteranen en omdat wij een wedstrijd hadden was veld drie de eerste helft gereserveerd voor ons.
De tegenstander was wat jonger en wat beweeglijker en dat vertaalde zich al gauw in een 0-1 achterstand.
Keeper Jan Willem Meerwaldt redde daarna enkele keren bekwaam en Edwin Bak wist gelukkig wat terug te doen door uit een counter met een indraaiend schot de politie-keeper te verschalken(1-1).
Voor rust kregen de politemannen nog kansen op de 1-2 en de 1-3, maar zij raakten de paal en de lat en de op deze avond (goed) geballoteerde Tony Roake miste met links helaas een scoringskans voor de onzen.
Uiteindelijk werd het in de eerste helft nog 1-2 door een goed uitgespeelde counter van de recherche-mannen.
In de tweede helft leverden wij een strafschopgebied in ten behoeve van tien trainende A-veteranen en werd er dus op een ingekort derde veld gespeeld, wat over het algemeen beter bij ons speltype past.
Er werd niet gerust maar alleen van speelhelft gewisseld en Eppo Steenhuisen viel in voor de geblessseerde Freek Segers.
Nadat scheidsrechter Albert van Vianen het startsein voor de tweede helft had gegeven waren het opnieuw de politiemannen die het beste van het spel hadden en ook weer een mooi schot van hun spits tegen de paal zagen eindigen..
Van onze kant kwam gevaar toen Tony goed werd aangespeeld, maar met rechts miste en zoals dat dan gaat werd het uit een tegenaanval 1-3.
Na afloop werd er in het clubhuis gezellig geborreld en wat later werd er door ons en onze gasten aan de lange eettafel genoten van de door Rien en Ton gemaakte maaltijd.
Als toetje deelde Freek de door Harry Tels gesponsorde B-caps aan de B-veteranen uit.
Kortom, een hele leuke midweekse voetbalavond !

Op vrijdagavond 18 januari jl. waren wij weer welkom op het complex van de Soccer Boys in Bleiswijk.
Het weer was verschrikkelijk, het regende en de wind nam af en toe orkaanachtige vormen aan.
In de eerste helft hadden wij de wind tegen en dat vertaalde zich in een heel aanvallend spelende tegenstander en een moedig verdedigend HVV.
De achterste linie, met dit keer Frank Schaaphok er voor één helft bij, had het dus zwaar.
Dat gold speciaal voor keeper Jan Willem Meerwaldt, want drie indraaiende Soccer Boys voorzetten van links eindigden door de valwinden in de achterste bovenhoek(3-0).
Dat en een schuiver in de benedenhoek zorgden voor een 4-0 ruststand, waarbij niet onvermeld mag blijven dat Joop van der Blij een penalty miste en Dave van Dongen (inderdaad de zoon van) een vrije schop op enkele meters van het vijandelijke doel verprutste.
De tweede helft begon onder de fair leidende oud HVV-er Ed Swaaf al niet veel beter, want binnen de kortste keren werd Jan Willem met een hard schot gepasseerd(5-0).
Uit één van onze counters scoorde Dennis ? met een fraaie kopbal(5-1) en kort daarna haalde Dave verwoestend en succesvol uit(5-2).
Ook Kees Lina had succes met een gericht schot(5-3) en zo zaten wij opeens weer in de wedstrijd.
Rik Bekkers kreeg de bal ongelukkig op zijn dijen en Ed zag daar een penalty in, die vervolgens benut werd(6-3).
Kort daarna werd er afgefloten en konden wij onze verkleumde ledematen onder de (daar wel !) hete douches opwarmen.
Met wat biertjes in de Soccer Boys kantine werd de avond gezellig afgesloten.

Op zaterdag 9 februari jl. kwamen de Haagse Huisartsen op bezoek bij ons, dit keer helaas zonder Eric Bijloos, die het naar verluid te druk had met zijn nieuwe geliefde.
Maar ook zonder hem was er een sterk medisch getint elftal opgetrommeld.
Dat bleek al in het begin van de wedstrijd toen de vijandelijke spits linksback Marc van Beek een duw gaf, waardoor deze tegen keeper Jan Willem Meerwaldt tuimelde en de 0-1 ons doel in rolde.
Scheidsrechter Albert van Vianen had zoals gebruikelijk weer niets gezien en keurde de treffer dus goed.
Een keihard genomen vrije trap van Rik Bekkers stuiterde van de keeper terug en Kees Lina rondde koelbloedig af(1-1).
Rik maakte vervolgens de 2-1 door loepzuiver in de doelhoek te knallen, maar de medici maakten kort daarna gelijk(2-2).
Vervolgens maakte de ‘man of the match’, onze Engelse middenvelder Tony Roake op magnifieke wijze de 3-2 en 4-2, waarna Kees voor een 5-2 ruststand zorgde.
Marc werd kort voor de rust onreglementair uit het veld geduwd en had daarna zoveel last van zijn rug dat hij moest uitvallen.
Freek Segers viel na de rust in op links, kwam al gauw door een mooie pass van Kees alleen voor de keeper en scoorde de 6-2.
Jan Willem redde nog enkele keren zeer bekwaam door zijn lichaam met leeuwenmoed voor de vijandelijke spits te gooien.
Kort daarna herhaalde Freek zijn eerdere truukje(7-2), waarna de huisartsen eindelijk nog iets terug konden doen(7-3).
De derde helft was zoals altijd geanimeerd, maar wat wil je als er zeven jugs doorheen gaan.

Vijf weken later kwamen Henk Hoff en zijn medische kameraden van het ziekenhuis Slotervaart uit Amsterdam naar de Diepput.
De tegenstander leek gemiddeld iets te jong, maar al spelende bleek dat mee te vallen.
En met Louwrens Schaaphok als laatste man stond onze verdediging als een huis.
De B-veteranen kwamen zelfs voor te staan, doordat gastspeler Stefan Roes met zijn bil de 1-0 intikte, na een voorzet van Freek Segers.
Slotervaart werd echter sterker en scoorde kort daarna de gelijkmaker(1-1).
Uit een aanval over rechts werd het via een kopbal 1-2 voor de bezoekers, maar Louwrens Schaaphok maakte vervolgens gelijk, door een corner van Harry Tels prachtig diagonaal in te koppen(2-2).
Kees Lina zette ons op voorsprong, door de bal te veroveren op de tegenstander en te scoren(3-2).
Vlak voor het rustsignaal maakte Slotervaart echter weer gelijk(3-3).
Scheidsrechter Albert van Vianen wisselde vervolgens met Arnout van Lawick van plaats, maar voor het verdere verloop van de wedstrijd maakte dat geen verschil.
Slotervaart nam even later de leiding(3-4) en kort voor tijd werd keeper Toon van Ginkel getruukt door de rechtsbuiten van de gasten en diens voorzet werd keurig ingetikt(3-5).
Daar bleef het bij en na de douches verliep de derde helft, zoals altijd, zonder problemen.

Op vrijdag 28 maart jl. stonden er ’s ochtends vroeg elf B-veteranen in de vertrekhal van Schiphol, klaar voor een vlucht naar Southampton.
Aldaar wachtte de volgende dag een wedstrijd tegen een vriendenteam dat vorig jaar bij ons op bezoek is geweest.
De heenvlucht met een propellervliegtuig verliep soepel, de landing ook en dankzij een gehuurde minibus, onze eigen chauffeur Theo de Natris en vooral diens TomTom reden wij in een half uurtje naar ons hotel.
Na het inchecken en het begroeten van Arnout van Lawick(die ons met zijn eigen minibus via de Eurotunnel vooruit was gegaan) reden we met de bus naar Portsmouth.
Aldaar werd een indrukwekkend  en laagbukkend bezoek gebracht aan de Victory, het gerestaureerde vlaggeschip van admiraal Nelson.
Na dit stukje cultuur werd in een plaatselijke kroeg een pintje gepakt en een echte Engelse hamburger verorberd.
Terug in Southampton had ieder wat tijd voor zichzelf en werd na een biertje in het hotel het steakrestaurant Buffalo Bill opgezocht, alwaar drie van onze tegenstanders zich bij ons voegden.
Deze leidden ons na het voortreffelijke diner naar een kroeg waar alleen zeer jonge meisjes en jongens vertoefden en wij als oudere jongeren dus een beetje uit de toon vielen.
Freek Segers en Constant van Nispen voegden zich daar bij ons, nadat zij zich diezelfde avond per luxe straalvliegtuig hadden laten invliegen.
Na enkele biertjes hielden de meesten van ons het voor gezien en gingen op het hotel aan.
De volgende dag werd koers gezet naar het Titanic museum in Southampton en na dat bezoek was het tijd voor een niet te zware lunch in een Frans restaurant.
Daarna ging het met onze bus en met die van Arnout naar een voorstadje van Southampton, waar wij op het terrein van de Trojan’s Sportsclub tegen onze Engelse vrienden zouden gaan voetballen.
Helaas regende het al enkele dagen onophoudelijk en het terrein was dan ook veranderd in een modderpoel.
Onze tegenstanders hadden grote spikes onder hun voetbalschoenen geslagen en wij op onze kunstgrasschoenen hadden in de wedstrijd dan ook telkens het nakijken.
Voor rust werd het 5-0 voor de Engelsen en na rust maakten ze er nog twee, dus moesten wij met een 7-0 nederlaag de douches opzoeken.
Arnout begon zonder biertje aan zijn terugtocht naar Den Haag, omdat hij de volgende dag het eerste elftal van HVV naar Boshuizen wilde begeleiden.
Op de borrel en het diner in het Trojan’s clubhuis was niets aan te merken en het werd een gezellig samenzijn, met schunnige Engelse liedjes(wij zongen ‘altijd is Kortjakje ziek’ en dat klonk in de oren van de Engelsen ook schunnig) en veel bier.
Niet te laat lieten wij onze bus bij het clubhuis staan en ons in drie taxi’s naar het hotel terugrijden.
De volgende ochtend was er tijd om te shoppen en te wandelen en straalde de zon.
Vervolgens werd met de door Theo opgehaalde bus naar het vliegveld gereden en daar een lichte lunch genoten.
Een wederom van twee propellers voorzien FlyBE vliegtuig bracht ons in een klein uurtje terug naar Schiphol, alwaar iedereen afscheid nam en op huis aanging.
Het was een heel leuk weekend waarvoor reisorganisator Eppo Steenhuisen, elftalleider Jelle van den Berg en coördinator Theo de Natris veel lof en veel dank verdienen.
Ook dank aan de geblesseerde Jan van Dongen die zo vriendelijk was om te vlaggen en aan de eveneens geblesseerde Joop van der Blij die ons hartstochtelijk heeft aangemoedigd tijdens de wedstrijd.

Op zaterdag 5 april jl. kwam het team van Wassenaar op bezoek, althans wat er van dat team over was.
Organisator Dirk Kam had na 13 jaar het stokje overgedragen aan Pieter Schulting, maar die moet nog in zijn nieuwe rol groeien, want er bleken maar zes Wassenaarders naar de Diepput te zijn gekomen.
Gelukkig waren wij met 16 veteranen goed vertegenwoordigd en konden wij dus vijf open plaatsen in het vijandelijke team invullen.
Bij ons speelde Marcel Verheul weer eens mee en dat heeft de tegenstander geweten.
Alleen al in de eerste helft scoorde hij drie keer, waarvan twee keer met het hoofd(3-0).
Na het wisselen van speelhelft scoorde Wassenaar tegen(3-1) en even later maakte Pieter er nog één door een slim hakballetje(3-2).
Marcel scoorde nog een keer(4-2) waarna Theo de Natris met een ziedende punter voor 5-2 zorgde.
Wassenaar strafte slecht uitverdedigen van onze achterhoede af(5-3), maar Kees Lina stelde de overwinnig zeker door de zesde goal voor zijn rekening te nemen(6-3).
Bij de borrel hoefden wij maar twee Wassenaarders dronken te voeren, de rest was al teleurgesteld naar huis gegaan.
Volgende keer beter.

Op de avond van woensdag 16 april jl. kwamen de mannen van de Haagse Recherche weer naar de Diepput.
Simon Daw had twaalf oudere jongeren opgetrommeld en ook twee dispensatie-spelers(jonger dan 35 jaar).
Meteen al vanaf het begin waren de politiemannen gevaarlijk en onze achterhoede leek een zware avond tegemoet te gaan.
Kees Lina scoorde echter verrassend de 1-0, na een scrimmage voor het door Simon verdedigde politiedoel.
Daarna ging het echter in rap tempo mis bij ons, want de vijand scoorde kort na elkaar twee keer door buitenspel omzeilende steekpassen, die vervolgens door hun spits koelbloedig werden afgerond(1-2).
Toch kregen wij nog enkele kansen om wat terug te doen, maar schoten van Louwrens Schaaphok en Kees Lina werden door Simon bekwaam gekeerd.
Uit een corner werd daarna nog de 1-3 gescoord en toen floot de goed leidende Harry Tels voor het wisselen van speelhelft.
Na rust kwam Freek Segers er in voor Hugo van der Mark en Gijs Sciarone voor Albert van Vianen..
Freek kreeg een kans maar vond ook dit keer Simon op zijn weg, Kees wist Simon ook niet te passeren, Constant van Nispen schoot naast en Eppo Steenhuisen kopte een bal over het doel in plaats van erin.
De tegenstander deed het beter en scoorde nog twee keer, zodat wij met een 1-5 nederlaag van het veld gingen.
Vlak voor het eindsignaal kwam onze ausputzer Jelle van den Berg ongelukkig terecht en brak zijn rechter sleutelbeen.
Een beetje triest einde van een door hem zo voortreffelijk georganiseerde competitie in het seizoen 2007/2008.

Volkomen onverwacht mochten wij zaterdag 19 april jl. aantreden tegen de jeugd van B4 en dat omdat hun tegenstander uit Alphen niet was komen opdagen.
Met de eveneens jonge Joop Bekkers in onze goal en de vooraf uitgesproken waarschuwing dat er geen slidings op veteranen gemaakt mochten worden werd er afgetrapt.
De jongeren dartelden om en langs ons heen, maar het was toch Kees Lina die voor de openingstreffer van de oudjes zorgde(1-0).
De B-tjes gingen daarop nog wat fanatieker spelen en hun voorwaartsen renden onze laatste mannen er een paar keer gemakkelijk uit, wat tot een 1-2 ruststand leidde.
Na het wisselen van speelhelft kregen wij toch weer kansen op een tegentreffer en het was opnieuw Kees die de gelijkmaker scoorde(2-2).
De B4 ging nu volop in de aanval en het was dankzij Joop en diens snoekduiken dat erger voor ons werd voorkomen.
Uit een srimmage scoorde gastspeler Thomas van der Mark zowaar 3-2 en het was slechts dankzij een dubieuze beslissing van de B4-scheidsrechter dat de jongelui er met een penalty een gelijkspel uit sleepten.
Toch onze complimenten aan de jongens van de B4 voor hun prima spel en sportiviteit(‘U heeft goed gespeeld meneer ’, zei mijn directe tegenstander).

Seizoen 2008 - 2009

Nadat wij de hele zomer trouw doorgetraind  hadden mochten wij op zaterdag 6 oktober jl. met een zevental spelers meedoen aan het Veteranen A ‘seven-a-side’(met grote goals) toernooi.
De organisatie had ons toegestaan om drie bevriende teams uit te nodigen en onze grote organisator Jelle van den Berg had daarvoor zeventallen van Graaf Willem II VAC, Quick en Soccer Boys uitgekozen.
Helaas moest het team uit Bleiswijk zich op het laatste moment afmelden wegens een gebrek aan spelers.
Graaf Willem had maar liefst veertien spelers afgevaardigd en zij waren zo vriendelijk om een tweede zevental te formeren dat de plaats van Soccer Boys kon innemen.
Wij begonnen met een wedstrijd tegen Quick 2 en wonnen die maar liefst met 4-0.
Daarna traden wij aan tegen het eerste zevental van Graaf Willem II en die strijd eindigde in een 2-0 overwinning voor ons.
De volgende wedstrijd was tegen het tweede team van Graaf Willem en daar wonnen wij met 3-0 van.
Daardoor moesten wij een halve finale wedstrijd spelen tegen Hercules en ondanks enkele kansjes voor ons bleek dat team een maatje te groot en verloren wij met 0-2.
Na de douches konden de vermoeide lichamen weer een beetje opveren dankzij wat biertjes en een heerlijke indonesische hap van Ton en Ruud.
Al met al een bijzonder geslaagd toernooi !

Twee weken later kwamen de veteranen van Graaf Willem II VAC weer op bezoek voor een wedstrijd tegen de B-veteranen.
Louwrens en Frank Schaaphok waren er ook weer bij, de eerste om de wedstrijd te fluiten en de tweede om weer eens mee te voetballen met zijn oude strijdmakkers.
Met Gijs Sciarone in het doel als vervanger voor de verhinderde Jan Willem Meerwaldt werd van het begin af aan de aanval gezocht.
Maar rond en in het vijandelijke strafschopgebied liepen de meeste aanvallen dood op een stug verdedigend Graaf Willem.
Schoten van Edwin Bak, Kees Lina, Rik Bekkers en Frank Schaaphok gingen naast of over het doel of werden gekeerd door de goed keepende goalie van Graaf Willem.
Met een brilstand werden de kleedkamers opgezocht en onder het genot van een beker limonade werd de taktiek besproken.
Na de rust opnieuw een heel aanvallend HVV en een af en toe counterend Graaf Willem.
Maar ook in de tweede helft werden de kansen wederzijds niet benut en dus eindigde deze wedstrijd met een nul-nul uitslag.
Op het zonnige HVV-terras was de dorst er niet minder groot om en waren er een flink aantal jugs nodig om die te lessen.

Op dinsdagavond 16 december jl. mochten de B-Veteranen aantreden tegen een team van voetballende mannen die wekelijks op disndagavond een half HVV veld huren en daar dan een zeven tegen zeven potje op spelen.
Rik Bekkers had voor het kontakt gezorgd en stelde ons vooraf gerust door te zeggen dat de Vaders (zoals ze genoemd worden) zeker 45 jaar op ouder waren.
Nou daar was niet veel van te merken, want vanaf de aftrap was het min of meer éénrichtings-verkeer naar het B-Veteranen doel.
Binnen de kortste keren lag de 0-1 in het net en even later zelfs de 0-2, dus het leek een regelrechte ramp te worden.
Rik Bekkers zorgde voor een opleving door van afstand Vaders-gastkeeper Gis Sciarone te passeren(1-2), maar daarna was het weer raak aan de andere kant(1-3).
Na het niet wisselen van speelhelft (stom, want er stond wind en die hadden we dus twee keer tegen) ging het iets beter, maar dat was omdat wij met twaalf man speelden en de tegenstander met nog maar negen vaders.
Desondanks werd het eerst nog 1-4 voordat Kees Lina de stand een draaglijker aanzien gaf door puur op techniek de 2-4 in te tikken.
Al met al een tegenstander die een maatje te groot voor ons bleek te zijn.

Op de Algemene Ledenvergadering van woensdag 17 december jl. was een grote delegatie B-Veteranen aanwezig, inclusief onze huisadvocaat Constant van Nispen(De Brauw Blackstone Advocaten).
Dit had alles te maken met het agendapunt ‘opstallen en terreinen’ en specifiek de renovatie en het gebruik van het kunstgrasveldje naast de cricketkooi.
Dit veldje is zoals bekend het oefenterrein voor de B-Veteranen in de zomer, als de kunstgrasvelden in gebruik zijn bij de cricketers van H.C.C.
Op de zomerse woensdagvonden en zaterdagmiddagen trainen de B-Veteranen daar ruim een uur en houden zo hun conditie en spelvaardigheid op peil, zodat zij in het voetbalseizoen weer afgetraind kunnen beginnen.
Het Hoofdbestuur voorzag een pittige discussie en besloot heel slim om het agendapunt door te schuiven naar een volgende Algemene Ledenvergadering.
Ongetwijfeld is er dan weer een delegatie B-Veteranen aanwezig.
Wordt vervolgd dus.

En op donderdag 1 januari 2009 was het weer tijd voor de traditionele wedstrijd tegen de hockey-veteranen van Klein Zwitserland.
Na telefonisch overleg tussen organisator Emile van Schravendijk en KZ-spits Maarten Grimbergen was afgestemd dat de vijand dit keer weer echt met oude mannen naar de Diepput zou komen en dat kwam inderdaad de wedstrijd ten goede.
Wel had men heel slim keeper Daniel Voskamp van HVV 1 ingehuurd om doelpunten tegen te voorkomen, bevreesd als men was voor onze spitsen.
Wij hadden in de eerste helft de overhand, maar onze voorhoede had moeite met het afronden en dus bleef het heel lang nul–nul.
Uiteindelijk kon Rik Bekkers de openingstreffer binnen tikken, na een scrimmage voor het KZ-doel(1-0).
Maar nog geen drie minuten later werd Maarten Grimbergen gelanceerd(sommigen van ons meenden dat hij buitenspel stond) en hij passeerde bekwaam keeper Toon van Ginkel(1-1).
Na de rust bleef gastspeler Diederik Kalis als voorstopper fungeren en kwam gastspeler Robert Conijn er in voor Albert van Vianen, die zichzelf in de eerste helft voorbij gerend was.
Ook in de tweede helft kregen wij kansen, maar ook KZ had zijn goede momenten en was eenmaal heel dicht bij een doelpunt toen Toon niet goed ingreep, maar de bal ging gelukkig voor ons naast.
Na de zoveelste aanval legde Kees Lina aan voor een schot dat tot ontzetting van Daniel in de kruising eindigde(2-1).
Arnout van Lawick beging kort daarna, volgens scheidsrechter Peter Hodes, een lichte overtreding op Joost Detmeijer en uit die vrije scop scoorde KZ met een kopbal alsnog de gelijkmaker(2-2).
Met die stand eindigde deze leuke wedstrijd rond een uur of vier ’s middgas.
De borrel na afloop eindigde beduidend later.

Op woensdag 4 maart jl. kwamen de veteranen van HBS op bezoek.
Willem Jongebreur had een hele jonge keeper meegenomen en van de andere spelers was de gemiddelde leeftijd toch wel een stuk lager dan die van de B-veteranen.
Waarbij wij natuurlijk, statistisch gezien, veel plezier hebben van Jan van Dongen Jr. (70).
Albert van Vianen bleek bereid om de eerste helft te fungeren als scheidsrechter en deed dat vanaf de middenstip heel aardig.
Als keeper hadden wij op het laatste moment via elftalleider Kees Lina beslag gelegd op B3 speler William Hagen en die bleek een heel bekwame sluitpost te zijn.
HBS had meteen het beste van het spel en scoorde binnen de kortste keren de 0-1.
Gelukkig duurde het niet lang voordat wij gelijk maakten, na een mooie steekpass van Kees op Freek Segers die bekwaam afrondde(1-1).
HBS bleef echter gevaarlijk aanvallen en kwam vervolgens opnieuw op een voorsprong(1-2).
Kees drukte voor rust zijn stempel op de wedstrijd door met een fraaie lob de gelijkmaker te scoren(2-2).
Na het wisselen van speelhelft kwam Albert er in voor Toon van Ginkel en verving de op het naastgelegen veld trainende A-veteraan Martijn van Leusden Freek Segers die met een blessure aan de kuit moest uitvallen.
Eén van de HBS-reserves werd democratisch aangewezen als tweede helft scheidsrechter en deed dat integer, zij het dat hij in onze ogen iets te lang liet doorspelen.
Kort na de tweede helft aftrap maakte ‘man of the match’ Rik Bekkers er 3-2 van, door met een magnifieke stift de HBS-keeper te passeren.
Daarna kregen zowel HBS als HVV nog kansen om te scoren, maar schoten van Martijn werden door de HBS-keeper gekeerd en schoten van HBS gingen meestal naast.
Zo bleeft het 3-2 voor de onzen en dat was toch lekker, zei Arnout van Lawick.
De borrel na afloop was zeer geanimeerd en de door Ton en Ruud geprepareerde nasi-maaltijd ging er in als koek.
Al drinkende en etende kwam een mogelijke returnmatch ter sprake.

Graaf Willem II VAC -- HVV

Op de zonovergoten zaterdag van 30 mei jl. mochten wij aantreden tegen onze Wassenaarse gastheren en dat op een echt grasveld.
Nou ja grasveld, het deed wel erg denken aan ons eigen derde veld vòòr de ombouw naar kunstgrasveld.
Met Jelle van den Berg in het doel en helaas zonder Kees Lina probeerden wij te voetballen, maar dat viel niet mee met een door de wind en de hobbels van het veld alsmaar raar wegstuiterende bal.
Tony Roake was het dichtst bij een doelpunt, maar zijn rollertje ging net naast.
Ook Hugo van der Mark stond in scorende positie, maar zijn oerknal ging helaas over.
In het laatste gedeelte van de 45(!) minuten durende eerste helft scoorden de gastheren de wel verdiende 1–0 en kort daarna zochten wij de kleedkamers en de theepot op.
Na de pauze ging Gijs Sciarone keepen, kwam Jelle van den Berg het middenveld versterken, viel Tony uit met een hamstringblessure en ging Jan Ebel van der Veen rechtbacken.
De tegenstander liet zich door deze tactische wissels echter niet van de wijs brengen en bleef gevaarlijk aanvallen.
Uit een voorzet van Rik Bekkers scoorde een door Constant van Nispen en Freek Segers onder druk gezette rechtsback van de thuisploeg een eigen doelpunt (1-1) en kregen wij weer hoop.
Maar door een scrimmage-goal werd het al snel 2–1 en even later zelfs 3–1 voor de thuisploeg.
Het was Freek die met een mooi afstandsschot de vijandelijke sluitpost verschalkte en ons met een niet te grote nederlaag van het veld liet stappen(3 – 2).
Daarna was het alleen nog maar gezellig op het zonnige terras voor het clubhuis, met veel Grolsch-bier en lekkere snacks.

Op de avond van woensdag 10 juni jl. kwamen de Huisartsen op bezoek op de Diepput en traden onder leiding van fluitist Dirk Lina aan tegen de B-veteranen.
Van de dertien Huisartsen was niet iedereen medisch gekwalificeerd en iets te vaak ging het om een veel te jongere zoon van een medicijnman.
In de eerste helft was het ieder voor zich en God voor ons allen aan HVV-kant, maar gaandeweg kwam er wat meer lijn in het B-veteranen spel.
Toch scoorde de vijand als eerste via een kluts-schot in de rechter benedenhoek van het door Toon van Ginkel bemande doel(0-1).
Tegen de rust wisselden Constant van Nispen en Hugo van der Mark van plaats en bleef het daardoor achterin wat rustiger.
Albert van Vianen dacht zelfs tijdens die fase van de wedstrijd even te kunnen gaan  plassen, waardoor wij een tijdje met tien tegen elf stonden te voetballen.
Kort na de wisseling van speelhelft schoot Constant van Nispen opzettelijk(hij is advocaat) tegen de hand van een Huisarts-verdediger en dus kende de met Dirk Lina als scheidsrechter gewisseld hebbende Albert aan de B-veteranen een strafschop toe.
Kees Lina verzilverde deze kans onberispelijk en zo maakten wij dus gelijk(1–1).
Helaas maakten de heren medici één minuut later uit een corner de 1-2 en vlak voor tijd werd het zelfs 1–3  toen een veel te jonge medicijnman door onze defensie slalomde.
Na afloop was het erg gezellig borrelen op de WW en werd er nog lang nagepraat over deze leuke wedstrijd.

Seizoen 2009 - 2010

De B-selectie heeft de hele zomer doorgetraind, waarbij dankbaar gebruik mocht worden gemaakt van het kunstgrasveldje in ‘ de Bak ‘ en wat later in het cricketseizoen van één van de echte kunstgrasvelden.
Toen er door de vakantie een keer te weinig spelers waren werd moeiteloos overgeschakeld naar een tennisdubbel wedstrijd op de WW.
Dus was iedereen fit en gemotiveerd om weer te beginnen aan een nieuw veteranenvoetbalseizoen(scrabble-woord).

Op zaterdag 12 september jl. speelden wij op een zonovergoten voetbalveld van Sporting Martinus in Amstelveen.
Onze tegenstander was de FC Slotervaart, een door oud HVV 7 speler Henk Hof samengesteld elftal, bestaande uit oud HVV 7 speler Stefan Roes, enkele wat oudere Martinus-leden en een overschot aan jonge stervoetballertjes.
Eén van die jonkies, zo hoorden wij later, speelt in het eerste van Westlandia !
Wij hadden ons voor deze gelegenheid versterkt met Martin van den Bergh (de broer van Jelle) en met Wouter van den Bergh (de zoon van Jelle) en met Jan Droffelaar, de op leeftijd zijnde zwager van onze stopper-spil Jan van Dongen.
Voor aanvang van de wedstrijd werd eerst een groepsfoto gemaakt, want de aftrap zou verricht worden door de burgemeester van Amstelveen, dhr. Jan van Zanen (een zwager van Jelle).
Deze wedstrijd had dus een hoog Jelle-gehalte.
Nadat de burgemeester de aftrap had verricht werden aan alle kanten voorbij gelopen door de jeugdige talenten en binnen tien minuten kon Toon vasn Ginkel de bal drie keer uit het net halen(3-0).
Daarna duurde het wat langer voor nummer vier een feit was(4-0) en vlak voor rust kon Wouter voor een bevrijdende tegentreffer tekenen(4-1).
Na de rust ging Gijs Sciarone keepen en kwam Arnout er in voor Toon, waarna het iets beter ging met ons samenspel.
Edwin Bak miste enkele kansen op de tegentreffer en de tegenpartij deed dat twee keer niet(6-0).
Maar daarna was Edwin succesvol met een schuiver langs de vijandelijke keeper(6-2) en vervolgens maakte hij er met een prachtige stiftbal nog één(6-3).
Dat maakte de uitslag wat draaglijker, maar heel leuk was het toch niet om zo weggespeeld te worden.
Het bier en chinees eten na afloop maakten dat weer een beetje goed.
Volgende keer maar gewoon weer tegen Oud HVV 7 (met Henk Hof en Stefan Roes) ballen.
 
En op zaterdag 24 oktober jl. traden wij op HVV aan tegen het vijfde.
We hadden precies elf spelers, dankzij Dirk Lina die op het linker middenveld zijn energie goed kwijt kon.
Het vijfde is een (in onze ogen) jong team met veel dynamiek en snelheid en voetbalkunde.
Dat vertaalde zich binnen de kortste keren in een twee-nul achterstand voor de veteranen, die snelheid en reaktievermogen tekort kwamen.
Toch wist Kees Lina uit een voorzet van Rik Bekkers tegen te scoren door slinks in te koppen en keeper Michiel Jongebreur te passeren.
Weer een snel uitgevoerde aanval van het vijfde zorgde voor 1-3, waarna Dirk Lina met een magnifiek schot opnieuw Michile verschalkte(2-3).
Na de rust moest Albert van Vianen vanwege een spierblessure het strijdtoneel verlaten en kwam heel sportief Michiel onze gelederen versterken.
Door een blunder van keeper Toon van Ginkel werd het 2-4 en twee kopballen later 2-6.
Kansen waren er voor Freek Segers, Harry Tels en Kees Lina maar het was alleen Rik Bekkers die tegen wist te scoren, na goed aangeven van Michiel(3-6).
Taco Platenburg kopte het vijfde naar de verdiende eindstand van 3-7.
Na de borrel werd er in het clubhuis genoten van een prima nasi-maaltijd, waarmee een leuke wedstrijdmiddag werd afgesloten.
Voor herhaling vatbaar, deze wedstrijd !

Op zaterdag 21 november jl. kwam het team van Southampton weer naar de Diepput.
Deze jongens spelen op maandagavond een onderling zaalvoetbalpotje en hebben het uit dien hoofde wat lastiger op een heel voetbalveld.
Maar het zijn veelal technisch begaafde voetballers en daar hebben wij vaak moeite mee.
Gelukkig hadden wij ons versterkt met Dirk Lina (de zoon van Kees) en dat was maar goed ook, want wij misten de opbouwende kwaliteiten van Rik Bekkers en wat jeugdige overmoed was dus meer dan welkom.
Onder de bezielende leiding van Evert Jelgerhuis werd ruim na 17.00 uur afgetrapt op het derde veld en dat met het kunstlicht aan.
Southampton was constant gevaarlijk en scoorde na een kwartier met een hard schot waar keeper Toon van Ginkel geen afdoende antwoord op had(0-1).
Wij konden voorin niet echt voor gevaar zorgen, raakten veelal op het middenveld al de bal kwijt en waren dus veel aan het verdedigen.
Voor rust scoorden de engelsen nogmaals, dit keer met een magnifieke in de verre bovenhoek draaiende kopbal.
Na rust kwam Gijs Sciarone er in voor good old Bob Basart en er was tijdens een tactische bespreking in de rust een betere veldopsteling afgesproken.
Dat werkte beter uit en ook onze counters leverden toen scoringskansen op.
Na een voorzet op maat van Edwin Bak scoorde Dirk Lina dan ook tegen (1-2).
Dat bleek ook de eindstand te worden van deze leuke en sportieve wedstrijd.
Na het douchen werden vele pitchers bier naar binnen gewerkt en speechte Theo de Natris in the Queens English dat we dit vaker moeten doen.
De Engelsen kregen een Haagse stropdas uitgereikt en mochten ook de (kleine) wisselbeker weer mee naar huis nemen.
Vervolgens werd er genoten van een door buffetchef Ruud Pronk fantastisch gekookt indonesich buffet.
Onze Engelse gasten gingen daarna door met bier drinken en ook de onvermijdelijke samenzang volgde.
Omdat C.C.G. op de bovenverdieping borrelde en ook ging zingen werd het even een wedstrijd tussen twee zingende gezelschappen.
Met de afspraak dat we elkaar volgend jaar weer zullen treffen, maar dan in Frankrijk, namen de teams afscheid van elkaar.

Op de zonovergoten zaterdagmiddag van Nieuwjaarsdag kwamen de heren van de Veteranen B en die van Klein Zwitserland ’s middags bijeen voor hun traditionele 1 Januari wedstrijd.
De B-selectie werd aangevuld met routiniers Diederik Kalis en Robert Conyn en de Zwitserlanders hadden zich slim versterkt met HVV-keeper Daniel Voskamp.
Nadat Toon van Ginkel een hard schot van Maarten Grimbergen verdienstelijk overgestompt had maakte hij kort daarna een blunder door de bal naar een KZ-middenvelder te schoppen, die vervolgens de bal verwoestend in de rechter bovenhoek deed belanden(0-1).
Voorin waren wij niet ongevaarlijk, maar onze doelpogingen misten te vaak overtuiging.
Na een mooie voorzet van Albert van Vianen kon Kees lina echter de gelijkmaker inschieten(1-1).
Kort na de wisseling van speelveld schoot Robert van Gennep KZ naar de 1-2 en even later werd het zelfs 1-3.
Uit opnieuw een voorzet van Albert van Vianen maakte Kees de 2-3 en kregen wij weer hoop.
Albert viel geblesseerd uit en werd verdienstelijk vervangen door grensrechter Dirk Lina.
Robert scoorde namens KZ in buitenspelpositie de 2-4, maar scheidsrechter Peter Hodes wuifde alle HVV-bezwaren weg. 
Toen Diederik Kalis zich vervolgens verstapte en geblesseerd naar de kant moest speelden wij met tien man een kansloze wedstrijd.
Het werd 2-5 en 2-6 voordat Dirk Lina met een hard schot Daniel verschalkte en de 3-6 aantekende.
Na afloop werd er van HVV-zijde geroepen om voortaan een andere scheidsrechter, vier assistent scheidsrechters en camera’s in de doelen in te schakelen, maar die geluiden verstomden al gauw tijdens de zeer geanimeerde borrel.
Maarten bleek bereid om in juni weer een wedstrijd te spelen, dus de B-veteranen krijgen de kans om zich te revancheren.

En op woensdagavond 17 maart jl. was het weer tijd voor onze wedstrijd tegen het team van de Haagse Politie.
Simon en Willam Daw hadden weer een goed team op de been gebracht en normaal gesproken zouden wij een grote nederlaag hebben geleden.
Maar mede door blessures waren wij genoodzaakt geweest een beroep te doen op een aantal jongeren en dankzij Dave van Dongen(de zoon van Jan), diens vriend Casper en Joost Lina(de zoon van Kees) konden wij meer dan voldoende tegenwicht bieden.
Door goals van Casper en Joost leidden wij bij rust al met 2 – 0, mede dankzij een puike laatste linie en goed keeperswerk van Gijs Sciarone.
Na rust scoorde Kees de 3 – 0 en wist de Politie tegen te scoren (3 – 1).
Freek Segers was er ingekomen voor Toon en pikte ook een doelpunt mee (4 – 1) en
Casper en Dave maakten er uiteindelijk 6 – 1 van.
Na de borrel werd er genoten van een door Ruud Pronk bereide rijsttafel en bleef het nog lang gezellig vertoeven in ons clubhuis.

Op woensdag 14 april jl. kwamen de voetballers van de Engelse Ambassade naar de Diepput voor ‘a friendly match’.
Onze Engelse B-veteraan Tony Roake had dat met Jelle van den Bergh bekokstoofd en volgens Tony ging het bij de tegenstander om oudere jongeren die nog nooit samen gevoetbald hadden.
Nou dat was één grote leugen want het team bestond uit twintigers, dertigers en veertigers en het leek alsof ze iedere week samengespeeld hadden.
Gelukkig had Arnout van Lawick als keeper Peter Paul de Rotte  en Jelle zijn broer Martin gestrikt, want anders was het een rampzalige avond geworden.
Wij misten onze spelbepalers Kees Lina en Rik Bekkers en daardoor leden wij op het middenveld veel balverlies.
Na een ongelukkige uittrap van Peter Paul werd hij knap gepasseerd door een lob over zijn hoofd(0-1).
De Engelsen bleven ons dollen en kwamen voor rust via messcherpe aanvallen op 0-2 en 0-3.
In de tweede helft kregen wij kansen en Edwin Bak en Freek Segers waren dichtbij een tegentreffer.
Het was uiteindelijk Freek die met een mooi schot uit stand in de bovenhoek van de Engelse goallie scoorde(1-3).
Peter Paul hield ons met sublieme reddingen in de race maar moest kort voor tijd nog één keer vissen(1-4).
Na afloop werd er gezellig gebierd in het clubhuis en vervolgens genoten van een heerlijke door Ruud Pronk bereide indonesische maaltijd.
De Engelse ambassadeur, die als laatste man ook leuk meegespeeld had, reikte voorafgaand aan de maaltijd de wisseltrofee uit aan de Schotse aanvoerder van het Engelse team.
Wel een tegenstander om terug te vragen en met man en macht dan van te winnen !

Op 29 mei jl. namen een negental B-veteranen deel aan het KNVB 7 tegen 7 45+ toernooi dat gespeeld werd op twee halve velden van D.H.L.
Helaas waren twee teams niet op komen dagen, waardoor wij slechts vier wedstrijdjes van elk 15 minuten konden spelen.
Als eerte tegenstander ontmoetten wij het eerste veteranenteam van Forum Sport.
Dat speelt in het gewone voetballeven nog in de competitie en dat was duidelijk te merken.
Binnen de kortste keren stonden wij met 0-2 achter en dat werd ook de eindstand.
Vervolgens speelden wij tegen H6 en die pot wonnen wij met 2-0 dankzij goals van Kees Lina en Freek Segers.
H6 bleek later in het toernooi de tweede plaats te veroveren, dus dat was een mooie overwinning.
Daarna was het tweede veteranenteam van Forum Sport onze tegenstander en ook dat competitieteam was een maatje te groot voor ons(0-4).
Later bleek dat ook de toernooiwinnaar te worden.
Arnout van Lawick werd uit de wedstrijd geschopt en hield het daarna voor gezien.
In onze laatste wedstrijd tegen Concordia werd het weer 0-2 zodat wij als laatsten eindigden.
Maar het was een gezellig toernooi en het weer werkte ook fantastisch mee.

Seizoen 2010 - 2011

Na opnieuw de hele zomer doorgetraind te hebben, hetzij op een vrij cricketveld, hetzij in ‘de Bak’(het landje) kwamen de B-veteranen op zaterdag 11 september jl. weer in wedstrijdverband bijeen.
Op Graaf Willem II-VAC werd het Ridder-toernooi gehouden, dat echter vorig jaar als naam ‘het Joop van der Wolk toernooi’ had gekregen.
Naast HVV was ook Tonegido uitgenodigd, alsmede een team van Buitenlandse Zaken en dat was ook onze eerste tegenstander.
In een wedstrijd van 30 minuten op gras werden wij weggespeeld door BuZa, waarin de gemiddelde leeftijd beduidend lager was dan die van ons team.
Gelukkig beschikten wij weer over een keeper, te weten de jonge Gonzalo Bouter(Gonzo), want anders was het leed niet te overzien geweest.
Met een 0-4 nederlaag op zak konden wij vervolgens aantreden voor een wedstrijd tegen de gastheren, wederom op gras.
Dat ging beduidend beter en met goals van Kees Lina en Edwin Bak(2) behaalden wij een verdiende 3-1 overwinning.
Onze laatste wedstrijd speelden wij op het vertrouwde kunstgras tegen Tonegido.
De tegenstander opende de score, maar door een eigen doelpunt kwamen wij op gelijke hoogte(1-1).
Ondanks enkele kansen om te scoren kwam onze winnende er maar niet en zoals het zo vaak gaat counterde Tonegido efficient en wist uiteindelijk met 1-3 te winnen.
Na afloop werd gezellig nagepraat op het Graaf Willen terras, met een biertje en een hapje.

Koud vier dagen later, op woensdag15 september jl., kwamen de veteranen van Quick naar de Diepput voor een lichtwedstrijd op het derde veld.
Het team van Dave Jongejan had zich op een vijftal plaatsen sterk verjongd en dat hebben wij geweten.
Vanuit een zeer stevig opererende Quick-achterhoede werd het dartelende middenveld aangespeeld, dat op zijn beurt met venijnige steekpasses de voorwaartsen bediende.
Toch hielden wij met veel kunst- en vliegwerk en dankzij mooie reddingen van Gonzo lang stand en het was pas door een persoonlijke fout dat Quick de 0-1 kon aantekenen.
Na het wisselen van speelhelft kwam Gijs er in voor Toon en bleef Quick het beste van het spel hebben.
Onnodig balverlies zorgde voor de 0-2 en 0-3 en kort voor tijd maakte Quick er zelfs nog 0-4 van.
Dankzij goed keeperswerk van Gonzo bleef het gelukkig daarbij.
In het clubhuis gingen er daarna de nodige biertjes door en werd genoten van het heerlijke indonesisch buffet dat buffetbeheerder Ruud  zelf had klaar gemaakt.

Op zaterdag 2 oktober jl. kwam Oud HVV 6 van Chris de Jong op bezoek en dat werd een pot om snel te vergeten.
De eind dertigers en begin veertigers waren te snel en te goed voor de oudere jongeren van Veteranen B.
Gijs verving gedurende de eerste twintig minuten keeper Gonzalo en moest binnen een kwartier al drie keer de bal uit het net halen.
Dankzij een eigen doelpunt van Oud HVV 6 werd de ruststand 1–3 bereikt.
Scheidsrechter Christian Potjer had nog maar net afgefloten voor aanvang van de tweede helft (in de stromende regen) of nummer vier lag er in(1-4).
Wij hadden ons intussen versterkt met Joost Lina en dat zorgde er voor dat wij af en toe ook gevaarlijk waren.
Toch scoorde Oud HVV 6 eerst nummer vijf en zes voordat de HVV 6 keeper misgrabbelde op een mislukte voorzet van Toon(2–6).
Vervolgens scoorde Harry de 3–6 uit een penalty, nadat Edwin in het vijandelijke strafschopgebied was neergelegd en maakte Oud HVV 6 er nog 3-7 van.
De borrel en het indonesische buffetdiner van Ruud zorgden er voor dat iedereen toch met een fijn gevoel de Diepput kon verlaten.

Op woensdagavond 17 november jl. speelden wij een lichtwedstrijd tegen V.U.C. 10, een team dat wij eerder tegenkwamen als een elftal van Tonegido op het Graaf Willen II VAC toernooi.
Zoals bekend bestaat Tonegido niet meer en de jongens van dit team besloten daarom om lid te worden van V.U.C.
Het elftal was inmiddels wel op enkele plaatsen verjongd en dat merkten wij in de eerste tien minuten al.
Binnen dat tijdsbestek stonden we al met 0-2 achter en voor rust werd het zelfs 0-3.
Na het wisselen van speelhelft kwam Toon er in voor Freek en bleven Gijs en Bob van de kant toekijken, maar dat bracht weinig verbetering in ons spel.
De tegenstander scoorde opnieuw met een prachtig afstandsschot, onhoudbaar voor onze jonge goallie Gonzalo(0-4).
Uit een corner van Edwin wist Rik de bal listig in de hoek van het vijandelijke doel te prikken, waardoor wij weer wat zelfvertrouwen kregen(1-4).
Weer een ziedend schot betekende 1-5 en pas daarna lukte het Edwin eindelijk om na een snelle counter zijn doelpuntje mee te pikken(2-5).
Scheidsrechter Albert weigerde om ons vier strafschoppen cadeau te doen en dus bleef het bij deze stand.
Na afloop in het clubhuis werd er gezellig nagepraat en genoten van het indonesische rijsttafelbuffet, opnieuw van de hand van onze Ruud.